Scapegoat - Tsubomi

Czemu ludzie nie mogą żyć jak kwiaty
To marzenia sprawiają, że nasze serca biją mocniej

Pąk lilii,
Kołysze się na wietrze,
A jej płatki pochłaniają łzy

Żywot kwiatów jest piękny, póki nie zaczną obumierać
Wydaje się to być proste, a zarazem skomplikowane

Koniec końców; nikt nie chce umrzeć
Wyrzeknę się wszystkiego co do tej pory uważałem za słuszne
Będę się opierał, krzycząc
Iż tu zakwitłem to i tu zwiędnę

Lecz realia nie szczędzą nikogo

Czerpmy radość z życia póki możemy
Gdy smutek nadejdzie, wszystko się zakończy

Nawet jeśli bym Cię zabił, cóż to zmieni
Już za późno by zmienić zdanie, już nie mam dokąd wracać
Pozwól, że napoje Cię szkarłatną wodą
Iż to ja jestem jedynym człowiekiem, który prawdziwie zakwitł