Sentenced - Home in Despair

Znowu spadło na mnie niebo
Kolejny raz świat legł w gruzach i wykończył mnie

A jednak na jakiś dziwny sposób, cieszę się moim nieszczęściem.
I w jakiś dziwny sposób przyzwyczaiłem się do mojego cierpienia

Dobrze mi z moim cierpieniem, bo żyję w smutku.
I czuję się jak u siebie, gdy powietrze jest za gęste, by oddychać.
I czuję się jak u siebie, gdziekolwiek staczają się ludzkie życia.

Odkąd pamiętam życie było ciężkie.
Przypuszczam, że gdzieś w moich gwiazdach jest zapisane "nieszczęście".

Tak cholernie długo opłakiwałem, że zapomniałem dlaczego to robię.
Wszystko poszło tak źle, że naprawdę nie byłem w stanie myśleć o niczym innym.

Dobrze mi z moim cierpieniem, bo żyję w smutku.
I czuję się jak u siebie, gdy powietrze jest za gęste, by oddychać.
I czuję się jak u siebie, gdziekolwiek staczają się ludzkie życia.

Dobrze mi z moim cierpieniem, bo żyję w smutku.
I czuję się jak u siebie, gdy powietrze jest za gęste, by oddychać.
I czuję się jak u siebie, gdziekolwiek światło niknie w rzęsistym deszczu.

Mimo to wiem, że najgorsze jeszcze przede mną.