Shrek - Wieczór

Wesołe twarze dzieci w domach patologicznych,
wyglądają, jak moja twarz, kiedy ja tylko milczę.
Mało takich miejsc, gdzie czas mile spędzali.
Gdzie każdy śmieje się, biega, nikt nie poniża za nic.
Rodzice w ten czas nie wiedzą co się z ich dziećmi dzieje,
prócz wody, tanich win i fajek ich świat nie istnieje.
Żadne z nich nie lubiło wracać do domu,
każdy z nas na ich miejscu robiłoby to po kryjomu.
Smród, chłód, pajęczyny na ścianie,
ta mała klitka była przeznaczona dla niej.
Dwunastoletnia Ola, bo tak miała na imię,
męczyła się z pijakiem chora na bulimię.
Swego ojca znała tylko ze złej strony,
inaczej się nie dało - typ był popierdolny.
Pluł na nią, poniżał, oczekiwał szacunku,
może byłoby inaczej, gdyby nie chlał na murku.
Nikt ich nie odwiedzał, bali się tego drania.
Mężczyzna zdolny był tylko do bliskich katowania.
Cisza.. ? Słychać krzyki,
nikt nie rozumiał tego durnia polityki.

[INSTRUMENTAL, BIT]

17 kwietnia, wieczór w Oli domu,
wiem, czemu nie powiedziała tego nikomu.
Stary przyszedł z kumplami, ucieczone hieny,
mogli się najebać, schować swoje maniery.
Na to zawsze kase mieli, chociaż każdy był ubogi.
Ojciec Oli po tych winach nie mogl nawet podniesc nogi.
Dziewczyna siedzi w pokoju, mieli jej nie slyszeć,
jednak jej kichnięcie nagle przerwało cisze.
Spojrzeli się na siebie, jeden mówi: "Csii.."
wstali i podeszli do pokoju drzwi.
Naciśnięcie na klamkę poruszyło Oli serce,
podeszli, rozmawiali lecz stać ich było na więcej.
Czuli się, jak tosa inu w kojcu,
kaprawe oczka, chamski uśmiech po ojcu.
Trio z podwórka jak grycanki w męskiej wersji,
mordy i łachy brudniejsze niż w starożytnej Persji.
Rozmawiali spokojnie, ale to do swego czasu,
chcieli zrobić to po cichu, nie roztrwaniać hałasu.
Po tym jak jeden z nich położył dłoń na jej ramieniu,
zrobiło się gorąco, nie uległa złudzeniu,
Sprawa nabrała tempa, zaciśnięcie dłoni w pięść,
próba rozebrania dziecka, reszty w głowie ułóż treść.
Krew zastygła, dreszcze na całym ciele,
ze strachu strasznie zbladła, a za oknem wiatr wieje.
Zimny oddech na jej karku odwodził pomysł ucieczki,
ojciec z pokoju obok nie słyszał krzyku córeczki.
Wreszczie umilkła, pedofile wygrali walke,
szarpiąc się uderzyła skronią o klamkę.
Niby mieli, czego chcieli, ale to już nie to samo,
zimne ciało w zimnym pokoju ich nie pociągało.
Położyli ją na łóżko, ułożyli kwiatek w ręce,
pogłaskali ją po głowie i poddali się udręce.
Na małej kartce napisali ,, Przepraszamy '',
położyli ją na stole, kiedy drzwi zamykali.