Slovian - Pierwotni

Witajcie Oros, dziką krainę, której zapomniane imię dalej w sercach bije,
wielu tu żyje, niewielu jest tego świadomych, oddają sokołom wzrok, wymagając ochrony,
mało się boją, zazwyczaj biegną ku przeznaczeniu, wszystko dla tego jednego błyszczącego totemu,
tworzą sobie liczne bóstwa, gdy prawda jest jedna, wystarczą zwykłe czyny by nigdy nie przestać,
wrogie bestie tylko czyhają na nasze błędy, kroczymy noc i dzień, w oczach rosnące nerwy,
widzieliśmy wiele, dlatego nie patrzymy, na to co było i po czyjej stronie szukać winy,
przemierzamy te ostępy mitycznych krain, widzieliśmy jak myśliwy był upolowanym,
rogi same zagrają nasze wojenne pieśni, wyjdziemy cało z tej śmiertelnej lekcji!
Legendarne plemie łowców, na czele wódz, nasza dewiza? Móc to chcieć, chcieć to móc,
słowo dane brzmi między drzewami, chcemy wrócić, mimo, że to istna walka z wiatrakami,
znani nawet w najchłodniejszych stronach, gdy opowieści o nas ognisty miały morał,
na dawnych ziemiach zachował się tylko bitewny pył, jestem ślepcem, bo nie pamiętam dobrych chwil!

Jesteśmy gotowi, by nasze przeznaczenie złowić,
nie ma już czasu ani trochę, pora w końcu wziąć się za robotę,
nasze kroki będą tymi, które pokażą, że byli,
tu tacy, którzy przetrwali, dzięki temu, że mimo wszystko nie stracili wiary!

Jesteśmy gotowi, by nasze przeznaczenie złowić,
nie ma już czasu ani trochę, pora w końcu wziąć się za robotę,
nasze kroki będą tymi, które pokażą, że byli,
tu tacy, którzy przetrwali, dzięki temu, że mimo wszystko nie stracili wiary!

Plemienny Krąg, teraz krąg pamięci wszystkich zmarłych, szaty podarły demony ze szczepu czynów czarnych,
moje barwy, niewidoczne dla ludzkich oczu, w ciemności mroku, niczym trzepot lotu strzały grotu,
gotowy do skoku, myśliwy z jednym celem, odnaleźć własną drogę, chociaż mijałem wiele,
w tym nieprzyjaznym świecie, sam nie przeżyjesz długo, okryjesz się chlubą, gdy nie oprzesz się okrutnym hukom!
Moją zgubą miała być walka w pojedynkę, nie przewidzieli, że w ich twardym murze znajdę wyrwe,
spotykałem na swej drodze nie jedno plemie, które określało moje jako swoje korzenie,
tubylców wiele, gotowi zabić dla swych bożków, żaden nie doszedł do jednego, okrutnego wniosku,
wszystko się kończy i nikt nie ma na to wpływu, nie będziemy wieczni, czas podsumowania wyniku!
Uświadomiony zostałem, gdy Nieśmiertelne Bractwo, odeszło w cień i ten los grobowym piaskom,
Wenja, niezastąpiona, dawna rodzina, mimo że każdy inny, nie do zdarcia drużyna,
smutny finał, własnego brata nazwać wrogiem i mimo wszelkich starań rozpalić zniszczenia płomień,
witają glorię tylko ci, którzy morię przetrwali, a nawet mimo tego nie przechylą zwycięstwa szali,
kiedyś byli znani, dzisiaj tylko ja to pamiętam, jak w wielu rzędach stawali do corocznego święta,
krótka przerwa, która okazała się wiecznością, wspominam to, wraz z moją niepohamowaną złością,
oswoiłem nie jednego, dawnego wroga i nawet Szablozębny słucha każdego mego słowa,
mała przestroga od Takkara prosto do was, nigdy nie wiesz z kim krzyżuje się twa droga!

Jesteśmy gotowi, by nasze przeznaczenie złowić,
nie ma już czasu ani trochę, pora w końcu wziąć się za robotę,
nasze kroki będą tymi, które pokażą, że byli,
tu tacy, którzy przetrwali, dzięki temu, że mimo wszystko nie stracili wiary!

Jesteśmy gotowi, by nasze przeznaczenie złowić,
nie ma już czasu ani trochę, pora w końcu wziąć się za robotę,
nasze kroki będą tymi, które pokażą, że byli,
tu tacy, którzy przetrwali, dzięki temu, że mimo wszystko nie stracili wiary!