Sogand - Leben leben

Jestem zmuszona by grać z tym systemem w gry
Lecz powiewam wraz z wiatrem jak latająca mucha
Często mam wątpliwości, gdyż sterują mną impulsy
Często odczuwam tylko nienawiść, a chcę kochać z miłości
Szukam natury, gdzie okrągłe kule się toczą
Szukam strumieni i rzek, gdzie tryska dobre źródło
Muszę wykrzykiwać wolnościowe okrzyki wzywające przyszłość pomiędzy dmuchawcami
Musze szukać skarbu, lecz znajduję tylko marne pozostałości
Muszę pić mętne napoje, jeść słone potrawy i malować się czarną szminką
Muszę uwolnić moją duszę i ubrać ją w jakąś sukienkę
Musze na jednym bicie rymować moje rymy
Muszę uwolnić mój umysł, modlić się do Boga
Lecz nie znajduję spokoju, nie potrzebuję nic do czytania
Nie słucham ludzi, którzy wygłaszają wielkie przemówienia
Chcę tylko żyć swoim życiem

Nadejdzie czas, nadejdzie czas
W którym dam z siebie wszystko
Nadejdzie czas, nadejdzie czas
Chcę żyć moim życiem
Żyć moim życiem
Żyć życiem
Dam z siebie wszystko!

Muszę układać moje wiersze
I myśleć tak jak wielcy myśliciele
Przyglądam się mojemu losowi, wiersz sterowany kierownicą
Muszę klękać na kolanach, jak przy układaniu kafelek
Często potrafię tylko nienawidzić, a chcę kochać z miłości
Musze opłakiwać żałobę, i ponieważ dokuczają mi plagi
Nie jestem w stanie zobaczyć na niebie świecących promieni słonecznych
I z powodu chmur nie mogę się nigdy opalać w pełnym słońcu
Widzę jak moje troski toczą się wokół mnie jak zwoje
Przeczuwam burzę, która mnie oczyszcza jak prysznic
Nie widzę żadnych tęcz, lecz ślizgam się jak na lodowisku
Życie wysyła mnie na kąpiel, tak jak gdy pływak pływa
Wyławiam zawsze tylko buty, gdy łowię ryby
Lecz kiedy żar daje się we znaki i odczuwam emocje
I kiedy szaleje wściekłość, muszę zawiązywać sznurki
Muszę wyrównywać moje drogi i wszystko co mi stoi na przeszkodzie ugniatam jak plastelinę
Chcę tylko żyć swoim życiem

Nadejdzie czas, nadejdzie czas
W którym dam z siebie wszystko
Nadejdzie czas, nadejdzie czas
Chcę żyć moim życiem
Żyć moim życiem
Żyć życiem
Dam z siebie wszystko!