Spotkanie z Balladą - Spod naszych dachów, młodzi idą...

Swoje pięć minut, mamy za sobą,
Czas się postukać w siwy łeb,
I niecierpliwą, pokochać młodość,
Co nasze miejsce zająć chce,
Bąble na mózgu pot w styropianie,
Jakie świetosy, szkoda słów,
Siądźmy na przyzbie, walnijmy w banie,
Przestańmy dmuchać w złoty róg...

Ref.
Spod naszych dachów młodzi idą
W drodze do jutra zmiana wart,
Przed nimi rajski widok,
Za nami chwała, zgranych kart,
Spod naszych dachów młodzi idą
Nasze są róże ich jest las,
Gdy z okien rwie horyzont
Kogo żałować? Ich czy nas?
Spod naszych dachów młodzi idą,
Błądzą, szukają, chłoną w świat,
Przed nimi tonie w mgle horyzont
I to co jeszcze zabrać mogą z nas.

Trzeba przeszłości zakręcić kurek,
Bo kapie z niego z dziegciem miód,
Głupio, gdy znowu mysz robi dziurę,
I chce by wciąż jej płacić dług,
Jutro jest piękne, wnuki się rodzą,
Kopciuszek marzy, wolno mu!
I radość patrzyć, jak pnie się młodość,
Po stromej ścianie... w stronę chmur...

Ref.
Spod naszych dachów młodzi idą
W drodze do jutra zmiana wart,
Przed nimi rajski widok,
Za nami chwała, zgranych kart,
Spod naszych dachów młodzi idą
Nasze są róże ich jest las,
Gdy z okien rwie horyzont
Kogo żałować? Ich czy nas?
Spod naszych dachów młodzi idą,
Błądzą, szukają, chłoną w świat,
Przed nimi tonie w mgle horyzont
I to co jeszcze zabrać mogą z nas.