Steven Universe - Mr. Universe - Kometa

Wiem...żyję niczym włóczykij.
Mam smutek w sercu ukryty.
Dłużej nie chcę być nikim.
Wciąż...życie dla mnie za ciasne,
lecz nadzieja nie gaśnie.
Spotkać szczęście chcę własne.
Swe miejsce na świecie gdzieś mam pośród gwiazd,
moim domem jest kosmos, tam nie dosięga mnie czas.
Gdy ze sceny rozbrzmiewa mój głos,
a moje imię na ustach ma tłum,
wtedy wiem, że nastanie ten dzień i wejdę na szczyt.
I kiedy płyt moich piętrzy się stos,
fani czekają na pierwszy dźwięk strun.
Czuję, że żyję i tego już nie odbierze mi nic,
gdy ze sceny rozbrzmiewa mój głos,
a moje imię na ustach ma świat,
to nabieram odwagi by znów popłynąć pod prąd.
Nie wiem co jutro przyniesie mi los,
po drodze mlecznej wędruje o tam.
Pędzę w nieznane i na nieboskłonie wyznaczam swój tor
Bo...jestem kometą,
smutną kometą,
złudną kometą...
Jestem kometą...