Tekst piosenki:
Idąc samotnie ponurym borem
Pośród prastarych samotnych drzew
Stanąłem w końcu nad wielkim jeziorem
Z którego głębin słyszałem zew
Wtem z głębi wody wyszła dziewczyna
O włosach czarnych i pięknych jak noc
Odziana jeno w kwiatowy wieniec
Z oczu jej biła magiczna moc
Jej bystre oko uwodzi mnie
Czuje jak tracę powoli zmysły
Wbrew własnej woli podążam tam
Podążam choćby na zatracenie
Jej zimne dłonie gładzą me ciało
Zmysłowe szepty palą mój mózg
"Mój miły, tańca nigdy mi mało;
Muzyką dla mnie jest wody plusk"
W wodzie z Wiłą tańcujemy
W tańcu śmierci szalejemy
Byle mroczna ta zabawa
Trwała do białego rana
W wodzie z Wiłą tańcujemy
W tańcu śmierci wirujemy
Wiły puste, martwe oczka
Wabią nie jednego chłopca
W wodzie z Wiłą tańcujemy
W tańcu śmierci uniesieni
Jeśli tylko dna dotkniemy
Prędko z wody nie wyjdziemy
W wodzie z Wiłą tańcujemy
Z własnych objęć uwolnieni
Wiła płynie sama na dno
Swarga rzuca życia światło
Dodaj adnotację do tego tekstu »
Historia edycji tekstu
Komentarze (0):