Suicidal Tendencies - Sorry ?!

Wydaje się, jakby to było dawno temu, ale nie wiem, czy kiedykolwiek dam sobie z nią spokój.
Pamiętam pierwszy raz, kiedy ją poznałem, wiedziałem, że ona jest tą jedyną.
Nie mogło być nikogo lepszego
Coż, byłem zagubiony kiedy spojrzałem jej w oczy
Ah te oczy, te oczy, one mi uświadomiły...
Przepraszam... Nie wiedziałem jak to ma być
Przepraszam... Nie mogłem zobaczyć
Przepraszam... Panie, jak mogło tak się stać?
Przepraszam... To pada na mnie
Cóż, wiem, że to brzmi dziwnie mówiąc o tym. Ale, robiąc wszystko myślę o tym dniu.
Ostatni raz rozmawiałem z nią przez telefon.
Powiedziała "Wiem, że minęło dużo czasu, ale nie czuję się samotna"
Odłożyłem słuchawkę przy tej ostatniej rzeczy, którą usłyszałem.
Teraz jest coraz ciężej żyć z tym dzień w dzień i modlę się, modlę się o to, abyś mogła usłyszeć moje słowa
Przepraszam...Nie wiedziałem jak to ma być
Przepraszam... Nie mogłem zobaczyć
Przepraszam... Panie, jak mogło tak się stać?
Przepraszam... To pada prosto na mnie
Nie ma dnia, kiedy nie siedzę i nie zastanawiam się dlaczego to musiało tak być.
To nie wydaje się fair dla mnie.Nie nie, nie wydaje się fair dla mnie.
Im więcej życzę i modlę się, tym więcej wydaje się że się marnuję. Ale to może znaczyć...
Oh, bardzo dużo.
Gdybym tylko mógł sięgnąć i nasze ręce by się spotkały i gdybym po prostu wrócił znowu i zrobił wszystko od nowa to miałoby to szczęśliwe zakończenie.
Wiem dokładnie jak mógłbym zacząć. Wysłałbym jej list prosto z serca.
To nie wydaje się fair, dlaczego nie mogę wybaczyć?
Była tak bardzo wycieńczona
Nie miała nawet szansy żeby żyć i to jest... Oh, jakie ciężkie do wybaczenia.
Czasami ludzie myślą, że nie wiem co powiedzieć ponieważ patrzę w nicość, ale wewnątrz modlę się, modlę się, modlę się, modlę
Modlę i wtedy myślę o dniu jej śmierci. O tamtej nocy i tamtym poranku.
Płaczę, płaczę, płaczę i próbuję, próbuję zrozumieć
Przepraszam... Nie wiedziałem jak to ma być
Przepraszam... To wydaje się nie fair dla mnie
Przepraszam... Panie, zawsze będę
Przepraszam... Ona umarła, ale to mnie zabija
Zastanawiam się nad czasem, kiedy to nastąpi mój dzień
I zastanawiam się, co zrobię i co ona powie i czy będę miał odwagę żeby zostać
I zacznę od patrzenia jej prosto w oczy i powiedzenia jej, że przepraszam