Tomek Kowal Kowalski - Za drzwiami raju

Za drzwiami raju stałem w kolejce,
tam, gdzie talenty rozdawał Bóg,
i z uprzejmości wszystkich puszczałem,
czekałem, aż będzie to coś.

Każdy przede mną był pewien swego
i nie wybrzydzał jak rolę brał,
a ja czekałem na coś wielkiego,
na talent jakiego nie miał nikt.

Chciałbym wierzyć,
że czas pokaże,
że to miało sens.
Nie wycofam się!
Wciąż do przodu,
aż po drogi kres...

Chciałbym wierzyć,
że czas pokaże,
że to miało sens.
Nie wycofam się!
Wciąż do przodu,
aż po drogi kres...

Doczekałem się na samym końcu,
z radości przyjąłem dar.
W niewinnych myślach małego dziecka
chciałem ratować świat.

Za bramą raju, na twardej ziemi,
zaplanowałem artystą być.
Nie zawsze prosto, z nadzieją w oczach,
czułem, że spełni się mój sen.

Chciałbym wierzyć,
że czas pokaże,
że to miało sens.
Nie wycofam się!
Wciąż do przodu,
aż po drogi kres...

Chciałbym wierzyć,
że czas pokaże,
że to miało sens.
Nie wycofam się!
Wciąż do przodu,
aż po drogi kres...

Z dziecinnych skarg wyrósł żal -
muzą moją jest...
Skradłem cząstkę nieba bram,
by móc żyć tak jak chcę!

Teraz wierzę,
że w życiu wszystko
ma swój pewien sens.
Już nie poddam się!
Wciąż do przodu,
aż po drogi kres...

Teraz wierzę,
że w życiu wszystko
ma swój pewien sens.
Już nie poddam się!
Wciąż do przodu,
aż po drogi kres...

Teraz wierzę,
że w życiu wszystko
ma swój pewien sens.
Już nie poddam się!
Wciąż do przodu,
aż po drogi kres...