Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Trans-siberian Orchestra
Popularne teksty
13. Fisher - Mayday
Trans-siberian Orchestra - What Is Eternal
What Is Eternal
Tekst dodał(a): immolated
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): immolated
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): Elena
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
[BEETHOVEN]
AND HERE IN THE NIGHT
AS I FEEL THE INFERNO
I STARE IN THE DARK
THINKING WHAT IS ETERNAL
THE MAN OR THE MOMENT
THE ACT OR THE REASON
THESE THOUGHTS FILL MY HEAD
AS I CONTEMPLATE TREASON
OF DREAMS I HAVE HAD
AND DREAMS I HAVE PONDERED
WHEN LATE IN THE NIGHT
MY MIND IT WOULD WANDER
TO THINGS I HAVE DONE
AND THEN QUICKLY REGRETTED
WHILE DENYING VICES
MY LIFE HAD SELECTED
AND I THINK WHAT I'VE DONE
OR HAVE YET TO BEGIN
AND THE MAN I'VE BECOME
AND THE MAN THAT I'VE BEEN
NOW CAUGHT IN A WALTZ
WITH THE ETERNAL DANCER
I'M COURTED BY DEATH
BUT DEATH ISN'T THE ANSWER
I SAY
ALL I WAS
MEANT TO BE
COULD I
SUDDENLY
JUST DECIDE
NOT A THOUGHT
WOULD SURVIVE
COULD IT BE
MY LIFE'S WORTH
ENDED THERE
WITH MY BIRTH
IF I COULD SEE SOMEONE
WHO'S BEEN THERE BEFORE ME
AND TRADED HIS SOUL
FOR A MOMENT OF GLORY
HIS PENANCE OR MERCY
BY SPIRITS DEBATED
WHILE JUDGED ON A SCALE
THAT'S BEEN HEAVILY WEIGHTED
AND WHAT HAVE I DONE
COULD THERE BE SUCH A SIN
IN THIS MAN I'VE BECOME
IN THIS MAN THAT I'VE BEEN
NOW CALLING TO GOD
FROM THE PIT'S VERY BOTTOM
I PRAY HE FORGIVES
EVERY SIN I'VE FORGOTTEN
THIS DAY
AND WHO WOULD HAVE THOUGHT
THAT MY FATE IT WOULD CONJURE
THIS TWIST IN THE ROAD
ON WHICH I HAVE WANDERED
EACH VISION AND DREAM NOW
COMPLETELY DISMEMBERED
TO GIVE ONE'S WHOLE LIFE
AND FIND NOTHING'S
REMEMBERED
AND WHAT GOOD IS A LIFE
THAT LEAVES NOTHING BEHIND
NOT A THOUGHT OR A DREAM
THAT MIGHT ECHO IN TIME
THE YEARS AND THE HOURS
THE SECONDS AND MINUTES
AND EVERYTHING THAT
MY LIFE HAS PLACED IN IT
BETRAYED
BETRAYED
BETRAYED
THE THINGS I HAVE DONE
THE PLACES I'VE BEEN
THE COST OF MY DREAMS
THE WEIGHT OF MY SINS
AND EVERYTHING THAT
I'VE GATHERED IN LIFE
COULD IT BE LOST
COULD IT BE LOST IN THIS
COULD IT BE LOST IN THIS
NIGHT
[Crushed by the dilemma he finds himself in and unable to reach a decision, Beethoven tries to recall the particular actions in his life that have led to his damnation. In anger, he confronts Fate for having dealt him such a cruel hand in life. Taken a back by his accusations, she offers to review his life with him and to change anything that he wishes to change.]
[Delighted with this unexpected proposition, Beethoven accepts. When she asks where he would like to start, Beethoven says the first thing he would change is his childhood. Fate takes him back through time where he finds himself as a young child sitting at a piano. He has just been cruelly slapped by a tutor for having failed to receive an appointment to the emperor's court. His tutor is trying to create a new child wonder, similar to Mozart, but unlike Mozart, Beethoven is an awkward and gangly youth. Now, sitting alone at the piano, he is trying to console himself by playing a melody that he finds soothing. Beethoven recognizes the melody as the future Sixth Symphony and sitting down next to the child completes the tune. The child smiles at this kindly adult and after they talk for awhile, asks if they might meet again and finish the song. Beethoven reassures the child that one day that just might possibly happen.]
AND HERE IN THE NIGHT
AS I FEEL THE INFERNO
I STARE IN THE DARK
THINKING WHAT IS ETERNAL
THE MAN OR THE MOMENT
THE ACT OR THE REASON
THESE THOUGHTS FILL MY HEAD
AS I CONTEMPLATE TREASON
OF DREAMS I HAVE HAD
AND DREAMS I HAVE PONDERED
WHEN LATE IN THE NIGHT
MY MIND IT WOULD WANDER
TO THINGS I HAVE DONE
AND THEN QUICKLY REGRETTED
WHILE DENYING VICES
MY LIFE HAD SELECTED
AND I THINK WHAT I'VE DONE
OR HAVE YET TO BEGIN
AND THE MAN I'VE BECOME
AND THE MAN THAT I'VE BEEN
NOW CAUGHT IN A WALTZ
WITH THE ETERNAL DANCER
I'M COURTED BY DEATH
BUT DEATH ISN'T THE ANSWER
I SAY
ALL I WAS
MEANT TO BE
COULD I
SUDDENLY
JUST DECIDE
NOT A THOUGHT
WOULD SURVIVE
COULD IT BE
MY LIFE'S WORTH
ENDED THERE
WITH MY BIRTH
IF I COULD SEE SOMEONE
WHO'S BEEN THERE BEFORE ME
AND TRADED HIS SOUL
FOR A MOMENT OF GLORY
HIS PENANCE OR MERCY
BY SPIRITS DEBATED
WHILE JUDGED ON A SCALE
THAT'S BEEN HEAVILY WEIGHTED
AND WHAT HAVE I DONE
COULD THERE BE SUCH A SIN
IN THIS MAN I'VE BECOME
IN THIS MAN THAT I'VE BEEN
NOW CALLING TO GOD
FROM THE PIT'S VERY BOTTOM
I PRAY HE FORGIVES
EVERY SIN I'VE FORGOTTEN
THIS DAY
AND WHO WOULD HAVE THOUGHT
THAT MY FATE IT WOULD CONJURE
THIS TWIST IN THE ROAD
ON WHICH I HAVE WANDERED
EACH VISION AND DREAM NOW
COMPLETELY DISMEMBERED
TO GIVE ONE'S WHOLE LIFE
AND FIND NOTHING'S
REMEMBERED
AND WHAT GOOD IS A LIFE
THAT LEAVES NOTHING BEHIND
NOT A THOUGHT OR A DREAM
THAT MIGHT ECHO IN TIME
THE YEARS AND THE HOURS
THE SECONDS AND MINUTES
AND EVERYTHING THAT
MY LIFE HAS PLACED IN IT
BETRAYED
BETRAYED
BETRAYED
THE THINGS I HAVE DONE
THE PLACES I'VE BEEN
THE COST OF MY DREAMS
THE WEIGHT OF MY SINS
AND EVERYTHING THAT
I'VE GATHERED IN LIFE
COULD IT BE LOST
COULD IT BE LOST IN THIS
COULD IT BE LOST IN THIS
NIGHT
[Crushed by the dilemma he finds himself in and unable to reach a decision, Beethoven tries to recall the particular actions in his life that have led to his damnation. In anger, he confronts Fate for having dealt him such a cruel hand in life. Taken a back by his accusations, she offers to review his life with him and to change anything that he wishes to change.]
[Delighted with this unexpected proposition, Beethoven accepts. When she asks where he would like to start, Beethoven says the first thing he would change is his childhood. Fate takes him back through time where he finds himself as a young child sitting at a piano. He has just been cruelly slapped by a tutor for having failed to receive an appointment to the emperor's court. His tutor is trying to create a new child wonder, similar to Mozart, but unlike Mozart, Beethoven is an awkward and gangly youth. Now, sitting alone at the piano, he is trying to console himself by playing a melody that he finds soothing. Beethoven recognizes the melody as the future Sixth Symphony and sitting down next to the child completes the tune. The child smiles at this kindly adult and after they talk for awhile, asks if they might meet again and finish the song. Beethoven reassures the child that one day that just might possibly happen.]
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieCo jest wieczne
[Beethoven]
A tu w nocy
Gdy czuję piekło
gapię się w ciemność
myśląc co jest wieczne
Człowiek czy chwila
Czyn czy rozum
Te myśli wypełniają mą głowę
Gdy rozważam zdradę
Marzeń, które miałem
i snów, o których myślałem
Gdy późno w nocy
Mój umysł wędrował
Do tego co uczyniłem
A później szybko pożałowałem
Gdy wypierałem się słabostek
Wybranych przez me życie
I myślę co uczyniłem
Lub miałem dopiero zacząć
I człowiekiem którym się stałem
I człowiekiem, którym byłem
Teraz złapany podczas walca
Z wiecznym tancerzem
Zaleca się do mnie śmierć
Ale powiadam - śmierć nie jest odpowiedzią
Wszystko czym
Miałem być
czy mógłbym
nagle po prostu
zdecydować
Żadna myśl
nie przetrwa
czy mogło by być tak
że wartość mego życia
skończyło się
z moim narodzeniem
Gdybym mógł ujrzeć kogoś
Kto był tam przede mną
I sprzedał duszę
za chwilę chwały
Jego pokuta lub litość
omawiane przez dusze
podczas sądzenia na wadze
która jest bardzo przeciążona
A co ja uczyniłem
Czy mógłby być taki grzech
W tym człowieku, którym się stałem
W tym człowieku, którym byłem
Teraz wołam do boga
Z samego dna dołu
Modlę się by przebaczył
każdy grzech który zapomniałem
tego dnia
I któż by pomyślał
Że me przeznaczenie wyczaruje
ten zakręt na drodze
którą wędrowałem
Teraz każda wizja czy sen
całkowicie w kawałkach
By dać czyjeś cale życie
I dowiedzieć się że nic nie zostało
I na co jest życie
Które nic za sobą nie zostawia
Ani myśl, ani sen
Które mogłyby wracać z czasem
Te lata i godziny
Sekundy, minuty
I wszystko co
Moje życie w nie włożyło
Zdradzone
Zdradzone
Zdradzone
To co uczyniłem
Miejsca w których byłem
Koszt mych snów
Waga moich grzechów
I wszystko co zebrałem w swym życiu
Czy mogło by przepaść
czy mogło by przepaść tej
czy mogło by przepaść tej nocy
[Przytłoczony tą rozterką w której się znajduje i nie będąc w stanie podjąć decyzji, Beethoven próbuje przypomnieć sobie określone czyny w przeszłości które zaprowadziły go do tego potępienia. W złości staje naprzeciw Przeznaczeniu za zgotowanie mu tak okrutnego życia. Zaskoczone przez jego oskarżenia, oferuje mu ono wspólne przeglądnięcie jego życia i zmiany wszystkiego co chce zmienić.]
[Zachwycony tż nieoczekiwaną propozycją Beethoven się zgadza. Gdy Przeznaczenie pyta gdzie chciałby zacząć, Beethoven odpowiada, że pierwszą rzeczą którą by zmienił jest jego dzieciństwo. Przeznaczenie zabiera go w przeszłość gdzie widzi siebie jako młodego chłopca siedzącego przy fortepianie. Właśnie dostał okrutnego klapsa od nauczyciela za nie otrzymanie wezwania na dwór cesarza. Jego nauczyciel próbuje stworzyć nowe cudowne dziecko, podobne do Mozarta, ale w przeciwieństwie do niego Beethoven jest niezdarnym i wychudziałym młodzikiem. Teraz, siedząc samotnie przy fortepianie, próbuje on ukoić siebie grając melodię którą uznaje za uspokajającą. Beethoven rozpoznaje tą melodię jak przyszłą Szóstą Symfonię i siada obok dziecka i kończy temat. Dziecko uśmiecha się do tego uprzejmego dorosłego i po krótkiej rozmowie pyta czy mogliby się znów spotkać i skończyć piosenkę. Beethoven zapewnia go że pewnego dnia to mogło by nastąpić.]
[Beethoven]
A tu w nocy
Gdy czuję piekło
gapię się w ciemność
myśląc co jest wieczne
Człowiek czy chwila
Czyn czy rozum
Te myśli wypełniają mą głowę
Gdy rozważam zdradę
Marzeń, które miałem
i snów, o których myślałem
Gdy późno w nocy
Mój umysł wędrował
Do tego co uczyniłem
A później szybko pożałowałem
Gdy wypierałem się słabostek
Wybranych przez me życie
I myślę co uczyniłem
Lub miałem dopiero zacząć
I człowiekiem którym się stałem
I człowiekiem, którym byłem
Teraz złapany podczas walca
Z wiecznym tancerzem
Zaleca się do mnie śmierć
Ale powiadam - śmierć nie jest odpowiedzią
Wszystko czym
Miałem być
czy mógłbym
nagle po prostu
zdecydować
Żadna myśl
nie przetrwa
czy mogło by być tak
że wartość mego życia
skończyło się
z moim narodzeniem
Gdybym mógł ujrzeć kogoś
Kto był tam przede mną
I sprzedał duszę
za chwilę chwały
Jego pokuta lub litość
omawiane przez dusze
podczas sądzenia na wadze
która jest bardzo przeciążona
A co ja uczyniłem
Czy mógłby być taki grzech
W tym człowieku, którym się stałem
W tym człowieku, którym byłem
Teraz wołam do boga
Z samego dna dołu
Modlę się by przebaczył
każdy grzech który zapomniałem
tego dnia
I któż by pomyślał
Że me przeznaczenie wyczaruje
ten zakręt na drodze
którą wędrowałem
Teraz każda wizja czy sen
całkowicie w kawałkach
By dać czyjeś cale życie
I dowiedzieć się że nic nie zostało
I na co jest życie
Które nic za sobą nie zostawia
Ani myśl, ani sen
Które mogłyby wracać z czasem
Te lata i godziny
Sekundy, minuty
I wszystko co
Moje życie w nie włożyło
Zdradzone
Zdradzone
Zdradzone
To co uczyniłem
Miejsca w których byłem
Koszt mych snów
Waga moich grzechów
I wszystko co zebrałem w swym życiu
Czy mogło by przepaść
czy mogło by przepaść tej
czy mogło by przepaść tej nocy
[Przytłoczony tą rozterką w której się znajduje i nie będąc w stanie podjąć decyzji, Beethoven próbuje przypomnieć sobie określone czyny w przeszłości które zaprowadziły go do tego potępienia. W złości staje naprzeciw Przeznaczeniu za zgotowanie mu tak okrutnego życia. Zaskoczone przez jego oskarżenia, oferuje mu ono wspólne przeglądnięcie jego życia i zmiany wszystkiego co chce zmienić.]
[Zachwycony tż nieoczekiwaną propozycją Beethoven się zgadza. Gdy Przeznaczenie pyta gdzie chciałby zacząć, Beethoven odpowiada, że pierwszą rzeczą którą by zmienił jest jego dzieciństwo. Przeznaczenie zabiera go w przeszłość gdzie widzi siebie jako młodego chłopca siedzącego przy fortepianie. Właśnie dostał okrutnego klapsa od nauczyciela za nie otrzymanie wezwania na dwór cesarza. Jego nauczyciel próbuje stworzyć nowe cudowne dziecko, podobne do Mozarta, ale w przeciwieństwie do niego Beethoven jest niezdarnym i wychudziałym młodzikiem. Teraz, siedząc samotnie przy fortepianie, próbuje on ukoić siebie grając melodię którą uznaje za uspokajającą. Beethoven rozpoznaje tą melodię jak przyszłą Szóstą Symfonię i siada obok dziecka i kończy temat. Dziecko uśmiecha się do tego uprzejmego dorosłego i po krótkiej rozmowie pyta czy mogliby się znów spotkać i skończyć piosenkę. Beethoven zapewnia go że pewnego dnia to mogło by nastąpić.]
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):