Until Rain - Living Hell

Obudziłem się, gdzie jestem?
Nic nie pamiętam
Co czuję?
Jakim sposobem doszedłem do takiego stanu?

Uzależnienie, igły wypalające moją skórę,
Światłą wokół mnie są takie przyćmione
Ta substancja jest w mojej krwi.
Czuję ją

Och, słodka ulgo śmierci, gdzie jesteś?
Spuść ten ciemny łańcuch z mojego serca
Zabierz mnie ze sobą

Teraz widzę, w końcu rozumiem
Co się zagubiło, wchodząc do tej celi?
Śniąc o niej, pragnąc końca...
Chcę się wydostać z tego żywego piekła
Tego żywego piekła

Sparaliżowany, samotny,
Stoję nieruchomo
Mogę wyczuć pustkę, otaczającą mnie

To, że nie czuję
Nie oznacza, że mnie to nie obchodzi
Siedząc w tym ciemnym i pustym pomieszczeniu

Nie mogę się ruszać, nie mogę uronić łzy
Nie mogę oddychać, jestem tu uwięziony
Moje delikatne oczy szczelnie zamknięte
Pokonując tą niekończącą się drogę
Ta gra jest dla mnie skończona

Teraz widzę, w końcu rozumiem
Co się zagubiło, wchodząc do tej celi?
Śniąc o niej, pragnąc końca...
Chcę się wydostać z tego żywego piekła
Tego żywego piekła

Wpatrując się w to mgliste niebo
Słońce świeci na mnie
Lecz cóż za ironia, Boże
Ty zawsze się do mnie uśmiechasz

Nie mogę się ruszać, nie mogę uronić łzy
Nie mogę oddychać,
Stoję nieruchomo
To mój własny zgon
Nigdy ni wyobrażałem sobie, że to się dobrze skończy