Vesania - Scar

(Te dogasające węgle stłumionych ambicji: porzucam ten płaczliwy występ moralności. Zostawiam za sobą, Bóg może ci wybaczyć, ale nigdy tego nie zrobię, et in arcadia ego...)

Tak naprawdę nigdy nie mieliśmy okazji zbudować tego domu
Nawet gdy tak bardzo się staraliśmy, kamień po kamieniu, kawałek po kawałku
Zbudowałam go w głowie i myślę, że zaczęłam tam żyć
Podczas gdy to, co naprawdę mieliśmy, obracało się w pył

Było tam pełno schodów, luster i odbić
Jak zamek życzeń ozdobiony oszustwem

„Nikt nigdy nie zapukał do moich drzwi, ale wydaje mi się, że widziałem, jak próbowałeś”

„Musisz znaleźć to miejsce w swoim sercu dla osoby, którą kochasz najbardziej”

To jestem ja

„Dlaczego tak mówisz, nigdy wcześniej nie szedłeś tą drogą”

Kazałaś mi obserwować

Było tam pełno schodów, luster i odbić
Jak zamek życzeń ozdobiony oszustwem

(Każde słowo, każde cięcie, otwarta rana. Zaszywam je, ale moje blizny zostaną ze mną na całe życie...)

Nienawidzę wiary, którą miałem
Gardzę tą porzuconą nadzieją
Przez popiół intencji
Życie to jednoosobowe przedstawienie

Doszedłem do punktu, w którym szczęście jest tym, co zostaje z marzeń
Rzucam zapałkę za plecy
Budowa tego domu trwała latami
I tylko chwila by go spalić...