Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Voltaire
Voltaire - Mechanical Girl
Mechanical Girl
Tekst dodał(a): MathRaven27
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): Radioaktywny
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): MathRaven27
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
In the court of Augustine The Twelfth
The king reprimanded his men
And demanded they
Put to good use all his wealth to cure his deep ennui
For you see, he found that he was sad and lonely
Ever since his wife, the queen, got mad and
Rode off on his steed
In a glen beyond the castle wall
There was a tinker
And he was a thinker
The smartest man in all the world
He made a mechanical girl
For you see, his daughter passed away that summer
And though he knew he could not replace her
He missed his family
Suddenly a knock at the door went ra-ta-ta-ta-ta
And the kingsmen came in blowing horns ba-ba-ba-ba-ba-ba
"By order of His Highness
We're to take you and that...thing
To present your marvel to the king."
And so, over glen and through the castle walls
Over the moat, and into the great castle hall
When her master urged,
The robot girl emerged
When the king laid eyes upon the girl
He was delighted
His men all were knighted
He yelled aloud for all the world
"I'll take her for my queen!"
And the man screamed
"Please don't take my child!
I beg you, mighty king!"
And they grabbed him by his tailcoat
And threw him in the moat
Later in their wedding bed
The king was shocked to see
A tender kiss upon the cheek
Unleashed an armory
Rocket launchers and flamethrowing guns
Grew from her sides
And she grew to seven times her size
Run!
On the morn of August twenty-fourth
He was dejected when lest he expected
A knock was heard upon the door
It was his robot girl
For you see, he'd made her indestructible
It seems and she destroyed that awful kingdom
And they lived happily.
So you see, the moral of the story is:
Never take a child away from a loving parent
Especially not ones who make children who shoot rockets from their eyes
The king reprimanded his men
And demanded they
Put to good use all his wealth to cure his deep ennui
For you see, he found that he was sad and lonely
Ever since his wife, the queen, got mad and
Rode off on his steed
In a glen beyond the castle wall
There was a tinker
And he was a thinker
The smartest man in all the world
He made a mechanical girl
For you see, his daughter passed away that summer
And though he knew he could not replace her
He missed his family
Suddenly a knock at the door went ra-ta-ta-ta-ta
And the kingsmen came in blowing horns ba-ba-ba-ba-ba-ba
"By order of His Highness
We're to take you and that...thing
To present your marvel to the king."
And so, over glen and through the castle walls
Over the moat, and into the great castle hall
When her master urged,
The robot girl emerged
When the king laid eyes upon the girl
He was delighted
His men all were knighted
He yelled aloud for all the world
"I'll take her for my queen!"
And the man screamed
"Please don't take my child!
I beg you, mighty king!"
And they grabbed him by his tailcoat
And threw him in the moat
Later in their wedding bed
The king was shocked to see
A tender kiss upon the cheek
Unleashed an armory
Rocket launchers and flamethrowing guns
Grew from her sides
And she grew to seven times her size
Run!
On the morn of August twenty-fourth
He was dejected when lest he expected
A knock was heard upon the door
It was his robot girl
For you see, he'd made her indestructible
It seems and she destroyed that awful kingdom
And they lived happily.
So you see, the moral of the story is:
Never take a child away from a loving parent
Especially not ones who make children who shoot rockets from their eyes
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieNa dworze Augustyna XII
Króla zganiał swoich ludzi
I domagał się
Aby wykorzystali swoje bogactwo, aby wyleczyć go z nudy
Widzisz, odkrył że jest smutny i samotny
Odkąd jego żona, królowa, oszalała i
Odjechała na jego rumaku
W dolinie poza murem zamkowym
Był tam majsterkowicz
I był on myślicielem
Najmądrzejszy człowiek na całym świecie
Stworzył mechaniczną dziewczynę
Widzisz, jego córka zmarła tego lata
I choć wiedział że nie może jej niczym zastąpić
Tęsknił za rodziną
Nagle pukanie do drzwi zagrzmiało ra-ta-ta-ta-ta
I ludzie króla wyją w rogi ba-ba-ba-ba-ba-ba
"Z rozkazu Jego Wysokości
Jesteśmy aby zabrać Ciebie i tą...rzecz
Aby zaprezentować Twoje cudo dla króla"
I tak, przez dolinę i poprzez mur zamkowy
Nad fosą, do wielkiej sali zamku
Kiedy jej pan nalegał
Dziewczyna-robot pojawiała się
Kiedy król zawiesił wzrok na dziewczynie
Był zachwycony
Jego wszyscy ludzie dostali tytuł szlachecki
Krzyczał głośno na cały świat
"Wezmę ją na swoją królową"
I mężczyzna zawołał
"Proszę nie zabieraj mojego dziecka!
Błagam cię, potężny królu!"
I złapali go za fraki
I wrzucili do fosy
Później w ich łóżku ślubnym
Król był wstrząśnięty, gdy zauważył że
Ofiarowany pocałunek w policzek
Uwolnił zbrojownię
Wyrzutnie rakiet i miotacze ognia
Wyrosły jej z boków
I urosła do siedmiu razy swojego rozmiaru
Uciekać!
Na poranek sierpnia dwudziestego-czwartego
Był przygnębiony, kiedy stało się niespodziewane
Pukanie dało się słyszeć od drzwi
To była jego dziewczyna-robot
Widzisz, stworzył ją niezniszczalną
Wydaję się że zniszczyła całe straszne królestwo
I żyli długo i szczęśliwie
Więc widzisz, morał tej historii jest taki
Nigdy nie zabieraj dziecka od kochającego rodzica
Szczególnie nie od tych, którzy tworzą dzieci strzelające rakietami z oczu
Króla zganiał swoich ludzi
I domagał się
Aby wykorzystali swoje bogactwo, aby wyleczyć go z nudy
Widzisz, odkrył że jest smutny i samotny
Odkąd jego żona, królowa, oszalała i
Odjechała na jego rumaku
W dolinie poza murem zamkowym
Był tam majsterkowicz
I był on myślicielem
Najmądrzejszy człowiek na całym świecie
Stworzył mechaniczną dziewczynę
Widzisz, jego córka zmarła tego lata
I choć wiedział że nie może jej niczym zastąpić
Tęsknił za rodziną
Nagle pukanie do drzwi zagrzmiało ra-ta-ta-ta-ta
I ludzie króla wyją w rogi ba-ba-ba-ba-ba-ba
"Z rozkazu Jego Wysokości
Jesteśmy aby zabrać Ciebie i tą...rzecz
Aby zaprezentować Twoje cudo dla króla"
I tak, przez dolinę i poprzez mur zamkowy
Nad fosą, do wielkiej sali zamku
Kiedy jej pan nalegał
Dziewczyna-robot pojawiała się
Kiedy król zawiesił wzrok na dziewczynie
Był zachwycony
Jego wszyscy ludzie dostali tytuł szlachecki
Krzyczał głośno na cały świat
"Wezmę ją na swoją królową"
I mężczyzna zawołał
"Proszę nie zabieraj mojego dziecka!
Błagam cię, potężny królu!"
I złapali go za fraki
I wrzucili do fosy
Później w ich łóżku ślubnym
Król był wstrząśnięty, gdy zauważył że
Ofiarowany pocałunek w policzek
Uwolnił zbrojownię
Wyrzutnie rakiet i miotacze ognia
Wyrosły jej z boków
I urosła do siedmiu razy swojego rozmiaru
Uciekać!
Na poranek sierpnia dwudziestego-czwartego
Był przygnębiony, kiedy stało się niespodziewane
Pukanie dało się słyszeć od drzwi
To była jego dziewczyna-robot
Widzisz, stworzył ją niezniszczalną
Wydaję się że zniszczyła całe straszne królestwo
I żyli długo i szczęśliwie
Więc widzisz, morał tej historii jest taki
Nigdy nie zabieraj dziecka od kochającego rodzica
Szczególnie nie od tych, którzy tworzą dzieci strzelające rakietami z oczu
Historia edycji tłumaczenia
| Tekst: |
Voltaire Edytuj metrykę |
|---|---|
| Muzyka (producent): |
Voltaire |
| Rok wydania: |
2011 |
| Wykonanie oryginalne: |
Voltaire |
| Płyty: |
Riding a Black Unicorn... |
Komentarze (0):