Waldemar Kocoń - Nie narzekaj

Za oknem dzień zbudzony świtem
Słońce promieniem gładzi twarz
Z niechęcią budzisz się, ze zgrzytem
Zamiast śniadania - parę kaw
Od rana sufit na twej głowie
Przebudził się moralny kac
I Bogu ducha winny człowiek
Pada ofiarą twoich skarg

Myślom przypinasz czarne skrzydła
Głową rozwalić chciałbyś mur
Mówisz, że życie ci obrzydło
I szukasz w całym sporych dziur
Obwiniasz ludzi oraz Boga
Że świat okrutny jest i zły
Że od problemów pęka głowa
Na biednym karku - życia krzyż

Życie nie zawsze bywa bajką
Nie każdą drogą - dywan z róż
Nie każde drzewo bywa palmą
Nie jest ze złota szary kurz
Popatrz na ślepca - z głodu kona
Malec o kulach rusza w dal
Ty wciąż o własnych chodzisz nogach
Na własne oczy widzisz świat

[2x:]
Przypnij więc myślom białe skrzydła
Niech niczym ptaki w siną dal
Fruną jak w barwnych malowidłach
Niech kolorowiej widzą świat
Popatrz na ludzi wokół siebie
Ileż w ich oczach krzywd i trosk
Nie toną jednak w czarnym gniewie
Nie narzekają na swój los