Wieko - Siedem chmur

Chciałbym choć na chwilę
Siedem chmur na niebie mieć
By w nagłej potrzebie
Odnaleźć tam siebie

Dosiadając chmury
Widzieć z góry cały świat
I z tej wysokości
Mieć obraz miłości

Zapomniałem ciebie
Pogubiłem szlak
Muszę poszybować
Tak mądrze jak ptak

Wyżej i wyżej, o tak
Aż znajdę to, czego mi brak
Ciebie o poranku
Ludzi na przystanku
I dźwięki tak bliskich mi fraz

Chciałbym znowu rano
Mówić ci dobranoc
Zgubiłem te chwile
Odeszły i tyle

Każdy z nas dla siebie
Siedem chmur na niebie ma
By z tej wysokości
Mieć obraz miłości

Gdy zapomni o kimś
Gdy pogubi szlak
Musi poszybować
Tak mądrze jak ptak

Wyżej i wyżej, o tak
Aż znajdzie to, czego mu brak
Kogoś o poranku
Ludzi na przystanku
I dźwięki tak bliskich mu fraz

Wyżej i wyżej, o tak
Aż znajdę to, czego mi brak
Ciebie o poranku
Ludzi na przystanku
I dźwięki tak bliskich mi fraz

Znajdę to, czego mi brak
Ciebie o poranku
Ludzi na przystanku
I dźwięki tak bliskich mi fraz