Witek Bartoszek - On nie powrócił po bitwie

Czemu wszystko nie tak, czemu czegoś mi brak
Przecież wiatr swoją dumkę wciąż nuci
Niebo jasne i woda ma taki sam smak
Tylko On wczoraj z bitwy nie wrócił
Niebo jasne i woda ma taki sam smak
Tylko On wczoraj z bitwy nie wrócił

Więc nie dowiem się już czy miał rację, czy nie
Gdy zażarcie do rana się kłócił
A mnie teraz dopiero zaczęło być źle
Kiedy wczoraj po bitwie nie wrócił
A mnie teraz dopiero zaczęło być źle
Kiedy wczoraj po bitwie nie wrócił

Słuchu nie miał za grosz i fałszował aż wstyd
Kiedy zamknąć dziób - nie miał wyczucia
Z wyrka ściągał mnie drań zanim jeszcze wstał świt
No a wczoraj po bitwie nie wrócił
Z wyrka ściągał mnie drań zanim jeszcze wstał świt
No a wczoraj po bitwie nie wrócił

Dziś pojąłem, że On był mi bliski jak brat
Los nas złączył jak dłonie w modlitwie
Jakby wiatr zgasił ogień i skurczył się świat
Kiedy wczoraj nie wrócił po bitwie
Jakby wiatr zgasił ogień i skurczył się świat
Kiedy wczoraj nie wrócił po bitwie

Wiosny zapach znad łąk otumanił dziś mnie
Gdym z rozpędu przez ramię Mu rzucił
- Wstań, zapalić już czas - ale przecież On nie
Przecież wczoraj po bitwie nie wrócił
- Wstań, zapalić już czas - ale przecież On nie
Przecież wczoraj po bitwie nie wrócił

Nasi zmarli na krok nie odstąpią już nas
Będą czuwać nad nami z ukrycia
Niebo ziemię otula i zmienia się las
Drzewa wokół majaczą w błękicie
Niebo ziemię otula i zmienia się las
Drzewa wokół majaczą w błękicie

W tej ziemiance we dwóch było ciasno, to fakt
A dziś pusto i myśli gonitwa
Teraz miejsca mam w bród, tylko jakoś mi tak
Jakbym sam nie powrócił po bitwie
Teraz miejsca mam w bród, tylko jakoś mi tak
Jakbym sam nie powrócił po bitwie