Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Xanthochroid
Popularne teksty
Xanthochroid - Rebirth of an Old Nation
Rebirth of an Old Nation
Tekst dodał(a): Qnio
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): Queres
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): Queres
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
As Erthe's beauty fades
Behind bright, blinding lights
Will I still recall
The smell of the woods,
My home,
The lone and silent elk,
The damp, misty air
The allure of the erthe?
I must posses a mind
Not to be changed by place or time
Not to be poisoned by
The stench of progress
I remember when
I had a brother and a friend
A friend whose struggles
I alone have witnessed
When I saw him there
Crumbling face, empty stare
A great, heaving sigh
I, at last, said good bye
The sky is black with fog
Black with the souls of those who've lost
That fleeting breath which they called life
I step into the mist
Recalling the place she and I lived
Hoping to find some semblance of old joy
But alas her tender spirit
Has gone away at last
For in my most desparate hour
She did not come
No empty blessings
No friendly ghost
To fill me with false hope
Or haunt me with happy dreams
Still I was drunk by the prospect
That she may sit beside me
When my trials were through
I walk along the sand
By the cold, brackish water
“It's hard to remember
The paths we used to take”
It's hard to walk in this thick mud
And I begin to sink.
“Vocant me deus
Numquam ita sentitur
Humana”
Behind bright, blinding lights
Will I still recall
The smell of the woods,
My home,
The lone and silent elk,
The damp, misty air
The allure of the erthe?
I must posses a mind
Not to be changed by place or time
Not to be poisoned by
The stench of progress
I remember when
I had a brother and a friend
A friend whose struggles
I alone have witnessed
When I saw him there
Crumbling face, empty stare
A great, heaving sigh
I, at last, said good bye
The sky is black with fog
Black with the souls of those who've lost
That fleeting breath which they called life
I step into the mist
Recalling the place she and I lived
Hoping to find some semblance of old joy
But alas her tender spirit
Has gone away at last
For in my most desparate hour
She did not come
No empty blessings
No friendly ghost
To fill me with false hope
Or haunt me with happy dreams
Still I was drunk by the prospect
That she may sit beside me
When my trials were through
I walk along the sand
By the cold, brackish water
“It's hard to remember
The paths we used to take”
It's hard to walk in this thick mud
And I begin to sink.
“Vocant me deus
Numquam ita sentitur
Humana”
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieGdy piękno Erthe zanika
Za jasnym, oślepiającym światłem
Czy nadal będę wspominał
Zapach drzew,
Mój dom,
Samotnego i cichego łosia,
Wilgotne, zamglone powietrze
Powab Erthe?
Muszę zachować umysł
By nie zostać zmienionym przez miejsce i czas
By nie być zatrutym przez
Smród rozwoju
Pamiętam gdy
Miałem brata i przyjaciela
Przyjaciela, który walczył
Samotnie byłem świadkiem
Gdy go tam zobaczyłem
Krusząca się twarz, pusty wzrok
Potężne, falujące westchnienie
Ja, wreszcie powiedziałem "żegnaj"
Niebo jest zamglone czernią
Czarne od dusz tych, którzy się zagubili
Ten przelotny oddech, który nazywali życiem
Wkraczam w mgłę
Wspominając miejsce, gdzie wraz z nią żyłem
Mając nadzieję na znalezienie namiastki starej radości
Ale niestety jej wrażliwa dusza
Odeszła daleko, nareszcie
W mojej najbardziej zdesperowanej godzinie
Ona nie przyszła
Żadnego pustego błogosławieństwa
Żadnego przyjaznego ducha
Który wypełniłby mnie fałszywą nadzieją
Albo nawiedzał mnie szczęśliwymi snami
Nadal byłem upity przez perspektywę
Tego, że ona mogła siedzieć obok mnie
Kiedy przechodziłem przez swoje próby
Szedłem przez piasek
Przez zimną, słonawą wodę
"Ciężko jest zapamiętać
Ścieżki, które zwykliśmy obierać"
Ciężko jest iść w tym gęstym błocie
Zacząłem tonąć
"Nazywacie mnie bogiem,
Ale ja nigdy nie czułem się tak...
Ludzki"
Za jasnym, oślepiającym światłem
Czy nadal będę wspominał
Zapach drzew,
Mój dom,
Samotnego i cichego łosia,
Wilgotne, zamglone powietrze
Powab Erthe?
Muszę zachować umysł
By nie zostać zmienionym przez miejsce i czas
By nie być zatrutym przez
Smród rozwoju
Pamiętam gdy
Miałem brata i przyjaciela
Przyjaciela, który walczył
Samotnie byłem świadkiem
Gdy go tam zobaczyłem
Krusząca się twarz, pusty wzrok
Potężne, falujące westchnienie
Ja, wreszcie powiedziałem "żegnaj"
Niebo jest zamglone czernią
Czarne od dusz tych, którzy się zagubili
Ten przelotny oddech, który nazywali życiem
Wkraczam w mgłę
Wspominając miejsce, gdzie wraz z nią żyłem
Mając nadzieję na znalezienie namiastki starej radości
Ale niestety jej wrażliwa dusza
Odeszła daleko, nareszcie
W mojej najbardziej zdesperowanej godzinie
Ona nie przyszła
Żadnego pustego błogosławieństwa
Żadnego przyjaznego ducha
Który wypełniłby mnie fałszywą nadzieją
Albo nawiedzał mnie szczęśliwymi snami
Nadal byłem upity przez perspektywę
Tego, że ona mogła siedzieć obok mnie
Kiedy przechodziłem przez swoje próby
Szedłem przez piasek
Przez zimną, słonawą wodę
"Ciężko jest zapamiętać
Ścieżki, które zwykliśmy obierać"
Ciężko jest iść w tym gęstym błocie
Zacząłem tonąć
"Nazywacie mnie bogiem,
Ale ja nigdy nie czułem się tak...
Ludzki"
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):