Yuki Aoi - Mata Ashita

Macham, mówiąc "A więc, do zobaczenia",
uśmiechając się niepotrzebnie, stając się samotna.

Przez most jedzie osoba na rowerze,
Ktoś plotkuje w sklepie spożywczym,
Przy światłach na przejściu dla pieszych słychać klakson,
Śmiejące się głosy osób, których nie znam.

Dzisiaj idę sama drogą do domu,
ale z jakiegoś powodu, bardziej niż zwykle,
czuję, że jestem troszkę mała.

Macham, mówiąc "A więc, do zobaczenia",
Zmuszając się do uśmiechu, stając się samotna.
Naprawdę chcę jeszcze z Tobą porozmawiać.
Ale jedno spojrzenie na Ciebie znaczy,
Że powiem tak jak zwykle, z uśmiechem,
"Zobaczymy się jutro".

Udaję, że jestem przyzwyczajona do bycia samotną,
Ale naprawdę nie jestem tak silna.

Ta sama stara sceneria, to samo stare miasto.
Nawet jeśli nic się nie zmieniło
Czuję, że stałam się mniejsza.

Nie, nie "Do zobaczenia".
Byłoby miło, gdybym choć raz mogła powiedzieć
"Zostań jeszcze chwilkę".
Uświadamiam sobie, że tego chcę, i że nie mogę się doczekać kolejnej rozmowy.
Ale kiedy słyszę "Do zobaczenia",
Znów siebie okłamuję,
Oraz ukrywam uczucia za sztucznym uśmiechem.

Macham, mówiąc "A więc, do zobaczenia",
Zmuszając się do uśmiechu, stając się samotna.
Naprawdę chcę z Tobą jeszcze porozmawiać,
ale nawet mój głos, mówiący "Do zobaczenia",
jest tak blisko, ale tak za daleko by Cię dosięgnął.
Daj mi powiedzieć to jeszcze raz, jak zwykle.
"Zobaczymy się jutro."