Zenek Kupatasa - Rzepaki

Tęsknie za niebem i za powietrzem
Za normalnością, jak długo jeszcze?
Mógłbym się teraz na świat obrazić
Ale ja przecież chcę po nim łazić
Dobrze jest czasem tak wyhamować
By móc życie przewartościować
Ale opuszczam zamknięte ściany
Za nimi piękne w kwiaty dywany

Wyłaź z paki i chodź ze mną
w złote rzepaki
Nie w te krzaki, bo tam
Siedzą jakieś chłopaki
Wolne ptaki idą razem
w złote rzepaki
Nie w te krzaki i nie w te buraki

Lepiej na łąkach
w deszczu być zlanym
Niż swym latawcem obijać ściany
Ciężkim powietrzem wolę oddychać
Niżby bez światła, więdnąć, usychać
A gdy mnie słońce raczy promieniem
Oto się budzę, wżyciewstąpieniem
Niech rzepakami łąki zaleją
Niech się cudowne rzeczy zadzieją

Wyłaź z paki i chodź ze mną
w złote rzepaki
Nie w te krzaki, bo tam
Siedzą jakieś chłopaki
Wolne ptaki idą razem
w złote rzepaki
Nie w te krzaki i nie w te buraki

Piękne w kwiaty dywany

Nie ma lepszej pogody niż
pogoda ducha
Ćwir ćwir, buła-buła, hałabała, ok

Po raz kolejny uczę się mili
Nic nie jest pewne, bo
w każdej chwili
Stracić to można i w oka mgnieniu
Spuścić zasłony i schować w cieniu
Cieszę się trawą, tym co dookoła
Bo to przelotne jak miodna pszczoła Lecz nie narzekam, a wręcz dziękuję
Wszystko mi teraz lepiej smakuje

Wolne ptaki idą razem
w złote rzepaki
Nie w te krzaki i nie w te buraki

Bierz winiaki i chodź ze mną
w złote rzepaki
Nie w te krzaki, bo tam
siedzą jakieś chłopaki
Wolne ptaki idą razem
w złote rzepaki
Nie w te krzaki i nie w te buraki