Zeto - Półsens

Pustka muskała mój czas, póki ust blask z lustra
nie zaczęła muskać bratnia dusza
Wspólna poduszka, wspólna wędrówka rusza
w tych opuszkach kruszeje stal jak czuszka

Pustka? To dla słabeusza alterna-
tywa, zaufanie jak do Manna Materna
bywa, zadufanie jak na Tuska Kaczor?
Wybacz, to jest pustak a nie maczo chyba.

Za ruchanie owiec order chciałby sam sobie
przyznać. Za uznane ma mordę nie co w głowie.
Pizda! Za upadek w kołdrę dałby pół pensji
Głupek! Zaufanie? Dobre - pół-sens i smutek.

Półgłówek więc mówi, że samotność sam wybrał
jak wieszcz, a ja mówię, że te dobro sam wygra
jak chce, i wyczuje ten dzień i sam wywar
i wiesz, zbuduje twierdzę, a nie wydra-leszcz