Zmarłym - Spacer

Jak dziwnie duszno jest w domu,
jakby przez otwarte okna wpadał dym
zamiast tlenu, a już rzygam gdy
usta otwiera i wiem:
Jutro też pójdę na spacer,
rozprostować krzyk.
Tyle go w nas że wylewa się
nawet u mnie na zadupiu

Jesień jest piękna gdy płoną
ulice, a gniew się unosi nad miastem
W kieszeniach mam tyle ciężkich słów
że popękają chodniki

Jesień jest piękna gdy płoną
ulice, a gniew się unosi nad miastem
Coś poczuć wreszcie, dotknąć ciemności,
z kopa wyjebać światu w twarz
i szydzić gdy krwawi.
Z odrazą splunąć, pójść dalej

Ty myślisz że mnie to obchodzi?
Mam gdzieś twój brzuch i czyjąś czarną dupę
Chcę tylko nasycić się wrzaskiem
i śmieję się w głos gdy ktoś mówi:

„Może coś…?”
- Znowu nic.

Po prostu chodź,
chodź ze mną na spacer.