Zofia Wojnowska - Ach, pani tańczy

Na balu tam w dominie mknie maseczka:
Choć jej rysunek w fałdach znikł,
Lecz zaraz znać, że istna to laleczka,
Że ona ma i wdzięk, i szyk.
Na masek tłum spoglądał człowiek/facet smutny.
Doń zwraca się:
„Czy znasz ty mnie?”
„O! ja cię znam i wiem, żeś ty okrutny...
Rozwodzisz się...
Odpowiedz: tak, czy nie?”
On rzekł: „Ach, tak! bo los tak chce”
I w tan zaprosił maskę tę.
„Gdy pozwolisz, powiem to
Co on w tańcu mówił z nią!”
„Proszę, proszę, proszę!”

Ach, pani tańczy, jak żonka ma
Tak się przeginasz, jak żonka ma
Masz kibić wiotką, jak żonka ma
Śmiejesz się kotko, jak żonka ma
I jesteś słodką
Lubą istotką
Ach, tak, jak żonka ma

Znużeni tańcem więc odpoczywali
W gabineciku sam na sam;
I czułe słówka sobie tak szeptali
Szampan rozgrzewa, ja to znam!
Serdecznie on przytulił ją do siebie
I prosił, błagał w słowa te:
„Ach, racz zdąć maskę,
Moja gwiazdko ty na niebie”
Bo ja z miłości cały drżę - ach drżę!”
Lecz rzekła: „Nie, ach, puść mnie pan!
Brzmi walc, więc chodźmy w tan, tak, w tan!
Gdy pozwolisz, powiem tu,
W tańcu co mówiła mu”
Proszę, proszę, proszę!

Ach, panie, tańczysz, tak, jak mój mąż
Tak mnie prowadzisz, tak, jak mój mąż
Rytm walca czujesz tak, jak mój mąż
I mną kierujesz, ach, jak mój mąż
Tulisz się do mnie tak, ach, tak jak mój mąż
Ja tracę siły
Tyś taki miły
Ach, tak, tak jak mój mąż