Zuzkol - Nike

1. Stała bezbronna, wokół noc chłodna, nie czuła w sobie siły, nie,
Świat ją pokonał, armia czerwona, zabrała całą wiarę gdzieś,
I w ręku browar, i szare myśli, spalone blanty i szybki seks,
Słaba psychika, już inny wymiar, dała złym duchom porwać się
Mijały dni, całe tygodnie, czuła się źle, bo brak jej miłości,
Nocą szła w melanż, zalana w trupa wracała do rzeczywistości,
Wciąż pełna złości, w sercu agresja szarpała się z brakiem uczucia,
Chciała się zmienić i wyjść na prostą, lecz nikt nie chciał jej posłuchać.
Staczała się, to chyba proste, brak akceptacji wciąż ją gnębił,
W środku jest wrakiem, na zewnątrz również, to temat tabu, niebezpieczny
Na ciele rany, na sercu blizny, zwrot akcji w życiu bywa niezwykły,
Krzyczy choć szepcze, woła o pomoc, żaden przyjaciel już jej nie słyszy.

Ref: Więc nie poddawaj się, podaj mi swą dłoń
Nie musisz obawiać się,
Przecież świat jest Twój, więc idź,
Zrobisz co tylko zechcesz.
Nie leż już, podnieś się,
To Twój czas by się wznieść,
Łap za broń, pokaż im,
Że nie jesteś byle kim,
oddech weź, ręce wznieś,
Będą krzyczeć na Twą cześć.

2. Kochała bardzo, dzisiaj jest silna, poznała drabinę wartości,
Choć bywa zimna, suka nieczysta, zaznała też trochę radości,
Widziała dużo, może zbyt wiele, stąd filozofia emocjonalna,
Krew na jej rękach spływa na ziemię, była już po stronie diabła,
Słabość zabiła, wiarę ukradła, zmierzyła się ze strachem nie raz,
Wolno oddycha, po wielu przejściach, piękna bogini zwycięstwa,
Ludzie bez serca wbijają sztylet, [ona wciąż do celu biegnie,]
Dziś pełna dumy, w blasku zwycięstwa, na polu bitwy nie polegnie.