Dziewczyna, która pewnego dnia będzie znana jako "Winnipeg's Sweetheart", urodziła się w szpitalu Grace 4 grudnia 1921 roku jako Edna Mae Durbin. We wczesnym dzieciństwie nic nie wskazywało na to, że pewnego dnia stanie się większą atrakcją kasową niż Shirley Temple. Dla celów show-biznesu przemianowano ją na Deanna Durbin. W wieku 21 lat była najlepiej opłacaną gwiazdą na świecie. Jej najważniejsze filmy to „Trzy inteligentne dziewczyny” (1936), „Szaleństwo na punkcie muzyki” (1938) i „Ten pewien wiek” (1938). W wieku 18 lat jej dochody wynosiły 250 000 dolarów rocznie. Jej głos był często opisywany jako „naturalny i piękny”, a jej wersja „One Fine Day” z Madame Butterfly stała się klasyką. Deanna była gwiazdą Hollywood pod każdym względem. Były tam lalki i sukienki Deanny Durbin. Na jej cześć pewna firma inżynieryjna nazwała swój tak zwany wymarzony dom. Jej pierwszy pocałunek na ekranie został opisany w nagłówkach artykułów na całym kontynencie. Tym, co wyróżnia historię Deanny Durbin, jest to, że nigdy nie czuła się komfortowo w uwielbieniu. Kiedy była u szczytu swojej kariery jako czołowa aktorka i piosenkarka Hollywood, odwróciła się od tamtego świata i zaczęła żyć w odosobnieniu. Jej pierwsze dwa małżeństwa rozpadły się i zanim wyszła za mąż za trzeciego męża, reżysera Charlesa Davida, postawiła jeden warunek: musiał obiecać, że będzie mogła mieć to, czego pragnęła – „życie niczyje”. Jej odosobnienie jest niepełne. Mieszka we francuskiej wiosce Neauphlé-le-Château i przez ponad 35 lat sprzeciwiała się wszelkim podejściu wytwórni filmowych. Jej mąż powiedział dziennikarzom, że „Mario Lanza przez lata błagał ją, żeby nakręciła z nim film. Ale ona nigdy nie wróci do tamtego życia”. Od 1949 r. udzieliła tylko jednego wywiadu historykowi filmu Davidowi Shipmanowi w 1983 r.