Domenico Modugno (1928-1994)

Urodzony 9 stycznia 1928 roku w Polignano a Mare, zmarł 6 sierpnia 1994 roku w Lampedusa, włoski muzyk, wokalista, autor tekstów piosenek i kompozytor, członek włoskiego parlamentu, dwukrotny laureat nagrody Grammy. Jego największym przebojem była piosenka Nel Blue Dipinto di Blu (Volare). W 1935 roku jego ojciec przeprowadził się do San Pietro Vernotico w prowincji Brindisi. Domenico uczęszczał tam do szkoły podstawowej ucząc się w dialekcie San Pietro Vernotico, zbliżonym do dialektu sycylijskiego. Szkołę średnią ukończył w Lecce. Od lat młodzieńczych chciał zostać aktorem. W 1951 roku, tuż po odbyciu służby wojskowej, wstąpił do szkoły aktorskiej. Podczas studiów grywał już w filmach, między innymi dostał rolę w Filumena Marturano w reżyserii Eduardo De Filippo. W 1957 roku piosenka jego autorstwa Lazarella zaśpiewana przez Aurelio Fierro zdobyła drugie miejsce na festiwalu Canzone Napoletana, dając mu pierwszy posmak sławy. Rok później wystąpił w komedii Antonio Aniante La Rosa Di Zolfo na festiwalu Prosa w Wenecji oraz wziął udział w festiwalu piosenki włoskiej w San Remo, śpiewając wspólnie z Johnny Corellim piosenkę Nel Blu Di Pinto Di Blu (Volare). Piosenka wygrała konkurs i odniosła niewyobrażalny wręcz sukces na całym świecie, a zwłaszcza w USA. Zdobyła dwie nagrody Grammy i sprzedała się w nakładzie przekraczającym milion sztuk. Później reprezentowała Włochy w konkursie Eurowizji, gdzie zajęła trzecie miejsce.
W 1959 roku ponownie wygrał festiwal w San Remo z utworem Piove znanym także jako Ciao, Ciao Bambina. Rok później zajął drugie miejsce śpiewając utwór Libero. Był to okres niezwykle pomyślny dla muzyka. Ponownie wystąpił na konkursie Eurowizji. Później jego utwór Io zaśpiewał Elvis Presley jako Ask Me. Rok 1962 to kolejny sukces na festiwalu w San Remo utworem Addio…, Addio…. Cztery lata później reprezentował Włochy na kolejnym festiwalu Eurowizja z piosenką Dio, Come Ti Amo, którą później nagrał w angielskiej wersji Jack Jones pod tytułem Oh, How Much I Love You. Lata siedemdziesiąte były dla niego niezwykle płodnym okresem, choć znacznie mniej przebojowym. Wykonywał utwory bardziej klasyczne, śpiewał poezję, występował jako aktor w telewizji oraz śpiewał we współczesnych operach. W 1986 roku poświęcił się karierze politycznej. Zasiadł jako członek parlamentu z ramienia Partii Radykałów. Pod koniec swojego życia udzielał się społecznie i był bardzo zaangażowany w walkę o poprawę warunków pacjentów przebywających w szpitalu psychiatrycznym w Agrigento.