John Anthony Frusciante (IPA [fruːˈʃɑːnteɪ]) (ur. 5 marca 1970 w Nowym Jorku) – amerykański muzyk, gitarzysta, wokalista, autor tekstów i producent muzyczny. Najdłużej związany z alternatywnym zespołem Red Hot Chili Peppers, z którym nagrał i wydał pięć albumów studyjnych. W 1994 roku Frusciante rozpoczął karierę solową – pod własnym nazwiskiem wydał dziewięć albumów oraz dwa wraz z Joshem Klinghofferem i Joe Lally w ramach formacji Ataxia. 20 stycznia 2009 ukazała się jego najnowsza płyta zatytułowana The Empyrean. Jego solowe nagrania są różnorodne gatunkowo – w jego albumach przewijają się style od rocka awangardowego przez ambient i muzykę z nurtami nowej fali po muzykę elektroniczną uzupełnianą o riffy gitarowe. Czerpiąc inspiracje od gitarzystów z różnych stylów muzycznych (często z jazzu i folku), Frusciante w swojej karierze położył nacisk na melodię i emocje[1]. Muzyk preferuje nieskomplikowanie skonstruowane gitary (Gretsch White Falcon) i analogowe nagrywanie utworów[2], co prowadzi do zmniejszenia wyraźności nagrań i trudności w odsłuchu (Niandra Lades and Usually Just a T-Shirt i Smile from the Streets You Hold). Nagrywa we własnym studiu mieszczącym się w jego domu w Kalifornii. .
Frusciante dołączył do Red Hot Chili Peppers w 1988 roku, w wieku 18 lat. Po roku wydał wraz z zespołem pierwszy album, Mother's Milk. Następny album grupy – Blood Sugar Sex Magik stał się ważnym momentem w historii zespołu i dużym sukcesem komercyjnym. Frusciante został przytłoczony dużą popularnością, jaka spadła na zespół, i opuścił formację w 1992 roku. Stał się samotnikiem i uzależnił się od narkotyków: heroiny i kokainy. W tym czasie wydał dwa albumy: Niandra Lades and Usually Just a T-Shirt (1994) i Smile from the Streets You Hold (1997). W 1998 roku zakończył kurację odwykową i wrócił do Red Hot Chili Peppers, by nagrać z grupą album Californication. Frusciante został umieszczony na liście 100 najlepszych gitarzystów wszech czasów magazynu Rolling Stone. Pod koniec 2009 roku opuścił Red Hot Chili Peppers, aby poświecić się karierze solowej.
1. Niandra LaDes and Usually Just a T-Shirt (1992)
2. Smile from the Streets You Hold (1997)
3. To Record Only Water For Ten Days (2001)
4. The Will To Death (2004)
5. Inside of Emptiness (2004)
6. Shadows Collide With People (2004)
7. Curtains (2005)
8. The Empyrean (2009)
9. Letur-Lefr (EP) (2012)
10. PBX Funicular Intaglio Zone (2012)
11. Outsides (EP) (2013)
12. Enclosure (2014)
|
Największy serwis z tekstami piosenek w Polsce. Każdy może znaleźć u nas teksty piosenek, teledyski oraz tłumaczenia swoich ulubionych utworów.
Zachęcamy wszystkich użytkowników do dodawania nowych tekstów, tłumaczeń i teledysków!
Komentarze (21):
Świetny pomysł! Kurczę, nie wiem, którą mogłabym CI polecić... "Niandra..." jest świetna, choć jak dla mnie zbyt mroczna, podobnie jak "Smiles...", którego zresztą nie słuchałam, i nawiasem mówiąc, jest wycofana ze sprzedaży. (Na Allegro uchwycisz czasem jakiś egzemplarz którejś z tych dwóch płyt, ale ceny sięgają 200 złotych (nie wiem, czy to nie winyle?)). Boję się tego oblicza Fru.
Moją ulubioną płytą Johna jest "The Empyrean". Magiczna, przenosi w inny wymiar, zmusza do refleksji, i świetnie działa na spokojny sen :D
Zakładam fanklub twórczości solowej Johna ;3
Kurczę, facet to geniusz.
Technicznie rzecz biorąc, dawno powinien już być na tamtym świecie, a jednak wyszedł z tego piekła, podziwiam go za to.
Pod względem muzycznym, po prostu majstersztyk: świetny gitarzysta, cudowne chórki, jego głos się świetnie komponuje z głosem Anthony'ego.
Uwielbiam go.
http://www.youtube.com/watch?v=UpMK8NRCuWM
mnie się bardzo podoba;) amaaaaazing;)