*1996*
Lipiec, 1996 roku. Na wyspie pośrodku jeziora Pyhäjärvi w Kitee we mgle płonie ognisko. Wtedy to, o północy, Tuomas Holopainen wpadł na pomysł stworzenia projektu, który miał grać atmosferyczną „nastrojową muzykę”. Night Wish – nocne życzenie… Niedłuo później pomysł zaczyna się realizować, a do zespołu dołączają gitarzysta Erno "Emppu" Vuorinen i wokalistka Tarja Turunen.

*1997*
Pomysł Holopainena nabiera formy w zaledwie kilka miesięcy i pierwsze demo zespołu pojawia się na początku 1997 roku. Opinie ludzi z zewnątrz są powściągliwie pozytywne.
Do zespołu dołącza perkusista, Jukka Nevalainen. Gitara akustyczna zostaje zastąpiona przez elektryczną. Po kilku tygodniach ciężkich prób grupa wchodzi do studia. W kwietniu powstaje demo zawierające siedem piosenek.
Piosenki zwracają uwagę wytwórni Spinefarm Records, która proponuje zespołowi kontrakt. Latem, Nightwish nagrywa cztery kolejne piosenki.
Debiutancki album Angels Fall First zostaje wydany w październiku. Krążek zyskuje 31 pozycję na fińskiej liście przebojów, podczas gdy singiel The Carpenter podbija pierwszą dziesiątkę.
W sylwestra Nightwish gra swój pierwszy koncert w Huvikeskus, w Kitee, na którym pojawia się ponad 400 osób.

*1998*
Po debiutanckim pojawieniu się na żywo, Nightwish gra tylko kilka wybranych koncertów, ponieważ obowiązkowa służba wojskowa i studia uniemożliwiają odbycie trasy koncertowej.
Latem, Nightwish rekrutuje stałego basistę, Samiego Vänskę i wspólnie pracują nad nowym materiałem.
Oceanborn, album znacznie bardziej potężny i profesjonalny od ich debiutu, zostaje wydany w dniu 7 grudnia. Zmiksowany przez Mikko Karmilę, który będzie później ich zaufanym sojusznikiem, Oceanborn zyskuje piątą pozycję na fińskich listach przebojów. Ten sukces zaskakuje wszystkich, choć singiel Sacrament of Wilderness podbił już pierwszą pozycję list przebojów singli.

*1999*
Oceanborn zostaje wydany międzynarodowo podczas wiosny, wzmocniony nowym singlem Sleeping Sun, który w ciągu kilku tygodni sprzedaje się w więcej niż 15 tysiącach egzemplarzach w samych Niemczech.
Żywy sezon festiwalowy kończy się szczęśliwie, zważywszy, że zarówno album Oceanborn jak i singiel Sacrament of Wilderness pokryły się złotem. Niedługo potem Nightwish rozpoczyna swoją pierwszą europejską trasę koncertową supportując zespół Rage przez cztery tygodnie listopada i grudnia.

*2000*
Nowe milenium zaczyna się od wzmożonej aktywności gdy Nightwish przez pierwsze tygodnie stycznia nagrywa swój trzeci album. Zespół bierze też udział w konkursie piosenki – Eurowizji. Mimo przewagi głosów publiczności jury dokonuje decyzji ostatecznej: nie chcą by Nightwish reprezentował Finlandię w finale.
Wishmaster zostaje wydany w połowie maja. Zespół świętuje tę okazję koncertem w Ice Hall w Kitee. Album rośnie do numeru jeden w fińskiej liście przebojów i utrzymuje się tam przez trzy tygodnie zdobywając złotą płytę. Wczesnym latem Wishmaster zostaje wydany międzynarodowo i krążek zostaje albumem miesiąca w kilku magazynach, głównie w Niemczech.
Wzmocniony sukcesem Wishmastera, Nightwish rozpoczyna swoją pierwszą światową trasę koncertową gdzie latem występuje przed szalonymi widzami z Brazylii, Chile, Argentyny, Panamy i Meksyku.
Jesienią Nightwish przygotowuje swoją pierwszą europejską trasę i pod koniec listopada leci do Ameryki Północnej by po raz pierwszy zagrać dwa koncerty w Montrealu.
By zwieńczyć gorączkowy rok, Nightwish daje koncert w Tampere nagrany na DVD. Podczas koncertu w Pakkahuone zespół otrzymuje prezent w postaci kilku cennych wspomnień: sprzedaż krajowa Wishmastera zdobywa dla nich platynową płytę.

*2001*
Nie ma przerwy dla Nightwish, ponieważ zespół natychmiast uderzył do studia po fińskiej trasie, na początku roku.
Nightwish gra swój ostatni koncert w tym roku w Nivali, w środku Września, który równie dobrze mógłby być ich łabędzim śpiewem. Zainteresowanie Vänski zespołem słabnie, Turunen spędza coraz mniej czasu z resztą muzyków i pojawia niezliczona ilość problemów. Po zakończeniu trasy Holopainen ogłasza, że historia Nightwish zbliża się ku końcowi.
Podczas jesiennej wędrówki w dziczy Laponii mózg operacji zmienia zdanie: Nightwish będzie kontynuował karierę, ale po dokonaniu kilku zmian. Ewo Pohjola z Spinefarm Records zostaje menadżerem zespołu, King Foo Entertainment zaczyna rezerwować koncerty a Vänskä zostaje zastąpiony przez basistę i wokalistę Marco Hietalę.

*2002*
Nightwish ponownie nabiera pędu gdy w styczniu muzycy zaczęli nagrywanie Century Child. Na początku maja zostaje wydany singiel Ever Dream i zdobywa złotą płytę w Finlandii w dwa dni. Po trzech tygodniach, Century Child zdobywa jeszcze więcej: złoto po zaledwie dwóch godzinach. W Niemczech album pojawia się na 5 miejscu oficjalnej listy przebojów.
Północnoamerykańska trasa w lipcu okazuje się sukcesem z wieloma wyprzedanymi koncertami. Dobra passa kontynuowana jest w Korei Południowej, Rosji i w całej Europie.
Pod koniec tego roku Nightwish robi przerwę, ale muzycy wciąż są zajęci innymi projektami jak Sethian, For My Pain, Trio Niskalaukaus, Altarian, czy Tarot.

*2003*
Nightwish kończy rok głośnymi występami w Niemczech w König-Pilsener Arena, Oberhausen i w Zenith, w Monachium. W końcu zespołowi udaje się zagrać zaledwie kilka fińskich koncertów, ale za to pojawiają się na takich festiwalach jak Bloodstock (Wielka Brytania), Niżu (Holandia) i M'era Luna (Niemcy). Za oceanem grają w takich miejscach jak Nowy Jork, Atlanta, i Meksyk.
Film dokumentalny End of Innocence zostaje wydany na początku października i przez ostatnie miesiące roku zespół nagrywa swój piąty album.

*2004*
Początek 2004 roku szybko przemija w studiu i już w czerwcu zostaje wydany album Once: godzinne muzyczne arcydzieło, które wprowadza nowy posmak do brzmienia zespołu. Brytyjski geniusz, Pip Williams stworzył kilka majestatycznych orkiestrowych i chórowych aranżacji. Do tego muzyk, rodowity Amerykanin, John Two-Hawks pojawia się w utworze Creek Mary's Blood.
Once wspina się na szczyty list przebojów w Finlandii, a także w Niemczech, Norwegii, na Węgrzech i w Grecji. Staje się najpopularniejszym albumem lata w Europie. Pierwszy singiel Nemo poprzedza pozostałe: Wish I Had an Angel, Kuolema tekee taiteilijan, oraz The Siren.
Trasa koncertowa promująca Once rozpoczyna się późnego maja w Kitee w Ice Hall i zabiera Nightwish w podróż przez USA, Południową Amerykę i Europę.

*2005*
Jako że światowa trasa Once krzyżuje się przez Europę w lutym, Holopainen i Hietala robią krótką przerwę i lecą do Finlandii gdzie zostają obdarowani nie mniej niż pięcioma nagrodami na prestiżowej Gali Emmy.
Podczas pracowitego lata, Nightwish pojawia się wraz z takimi gwiazdami jak Iron Maiden i Mötley Crüe. Początek jesieni nie daje zespołowi wytchnienia, gdyż kontynuują wyprzedawanie takich miejsc jak Hammersmith Apollo, Londyn i grają wraz z The Scorpions na arenie w São Paulo. We wrześniu zostaje wydany album z największymi hitami grupy: Highest Hopes: The Best of Nightwish.
Światowa trasa Once kończy się wyprzedanym koncertem w Hartwall Areena w Helsinkach, gdzie ponad 12 tysięcy fanów wypełnia arenę. Ostatni koncert trasy zostaje zarejestrowany na nadchodzącym DVD End of an Era.
Jednakże, rok się jeszcze nie skończył — bynajmniej. Natychmiast po ostatnim koncercie, Tarja Turunen otrzymuje otwarty list podpisany przez wszystkich muzyków z zespołu. Ich przekaz jest prosty: Holopainen, Nevalainen, Vuorinen, i Hietala decydują kontynuować Nightwish bez Turunen. Światowa trasa Once pokazała reszcie zespołu, że współpraca z Turunen oraz jej mężem (a także menadżerem) Marcelo Cabulim stała się niemożliwa.

*2007*
Nagrywanie Dark Passion Play jest kontynuowane w studiu Abbey Road, w Londynie i w Finnovox, w Helsinkach.
Wraz z wydaniem pierwszego singla nadchodzącego albumu Eva, Nightwish ujawnia tożsamość nowej wokalistki. Spośród 2000 zgłoszeń, grupa wybrała Anette Olzon.
Kolejny singiel Amaranth zostaje wydany przed premierą Dark Passion Play zaplanowaną na koniec września. Wielopłaszczyznowy album sprzedaje się w 50 tysiącach kopii jednego dnia w Finlandii.
Podobnie jak Once wprowadziło nowe wpływy do brzmienia zespołu kilka lat wcześniej, Dark Passion Play także wprowadza grupę na nieznane wody: Master Passion Greed jest prawdopodobnie najostrzejszym utworem jaki Nightwish kiedykolwiek nagrał, podczas gdy Last of the Wilds wraz z multi-instrumentalistą Troyem Donockleyem zabiera słuchacza do wrzosowiska szkockich wzgórz.

*2008*
Intensywna, światowa trasa koncertowa promująca album Dark Passion Play jest kontynuowana w pierwszy dzień nowego roku w Helsinkach i zabiera Nightwish w podróż po całym świecie: od Australii do Dalekiego Wschodu, od Ameryki Północnej do Południowej aż do Europy. Nie wcześniej niż pod koniec roku zespół robi sobie zasłużony odpoczynek.

*2009*
Światowa trasa promująca album Dark Passion Play jest kontynuowana w marcu gdy zostaje wydane nowe EP na żywo Made in Hong Kong (and in Various Other Places). Europejskie miejsca koncertowe stały się gigantyczne gdy Nightwish pojawia się na takich arenach jak Ahoy, Rotterdam i Zenith w Paryżu.
Po wiosennej trasie w Stanach i kilku europejskich festiwalach latem, światowa trasa Dark Passion Play (podczas której zespół wystąpił nie mniej niż 200 razy) kończy się wyprzedanym koncertem w Hartwall Areena w Helskinach. Po trasie zespół znika z życia publicznego.

*2010*
Pierwsze miesiące roku są spędzane na pisaniu muzyki i tekstów. W kwietniu Holopainen jest gotów by nagrać wczesne demo nadchodzącego albumu Imaginarium. Podczas gorącego lata Nightwish organizuje swój własny kemping, niedaleko Kitee, gdzie ćwiczą i aranżują materiał na album. Proces ten zajmuje im kilka miesięcy.
Nagrania rozpoczynają się w październiku w Petrax Studio w Holla, w Finlandii. Perkusja, bass i partie gitary zostają ukończone pod koniec roku.

*2011*
Luty zaczyna się eksplozją gdy Holopainen wypowiada następujące zdanie: „Nagrywamy album koncepcyjny gdzie nastroje w piosenkach zmieniają się jeszcze bardziej radykalnie niż kiedykolwiek. Nasz park rozrywki, jego surrealizm i podróże w stylu Burtona/Gaimana/Dalego są niemal gotowe.”
Po nieco ponad tygodniu zespół ujawnia pilnie strzeżoną tajemnicę. Jak oznajmia prasa: „Po cichu, wraz z nachodzącym albumem, Nightwish także pracuje nad filmem. Imaginarium jest muzyczną fantazją opartą na albumie o tym samym tytule i jego 13 piosenkach.”
Nagrania Imaginarium są kontynuowane przez pierwszą część roku w Helsinkach i w Londynie. Po raz kolejny Nightwish zaufał Pipowi Williamsowi z aranżacją orkiestry i chórów. Tym razem znajdować się będzie również dziecięcy chórek wraz z kilkoma nowymi elementami. Po zarejestrowaniu przez Anette Olzon wokali w kwietniu, Mikko Karmila mógł zacząć ostateczne miksowanie albumu.
Późnym latem, Nightwish zmienia pisownię tytułu na Imaginaerum i ogłasza, że nowy album ujrzy światło dzienne w Finlandii późnego listopada. Singiel Storytime zostaje wydany jako przedsmak 75-minutowej jazdy rollercoasterem.
W połowie września Nightwish leci do studia filmowego w Montrealu, gdzie ekipa pracuje nad Imaginaerum. Partie muzyków zostają uwiecznione podczas intensywnego tygodnia.
W tym samym czasie zespół ogłasza ich nadchodzący koncert w Europie, podczas gdy szczegóły fińskiej trasy zostają ujawnione pod koniec października. Światowa trasa rozpocznie się w Los Angeles, 21 stycznia 2012 roku.

*2012*
Mając intensywnie przećwiczone nowe utwory w Notsuri, w Helsinkach, na początku roku, Nightwish poddaje testom swój nowy set podczas "sekretnego", rozgrzewającego koncertu w Key Club, w Los Angeles, 19 stycznia jako "Rubber Band of Wolves".
Wiosna widzi zespół grający na fińskich, ukraińskich, rosyjskich i europejskich arenach, gdzie tysiące fanów może podziwiać masywne Nightwishowe koncerty, pełne wielkich ekranów i spektakularnej pirotechniki. Legendarne miejsca, wliczając w to Hanns-Martin-Schleyer-Halle w Stuttgarcie, w Niemczech, oraz Hallenstadion w Zurychu, w Szwajcarii, mogą pochwalić się pojemnością ponad 10.000 fanów.
Po sezonie festiwalów, w tym występów na Masters of Rock, Nova Rock, Download i Ruisrock, Nightwish wyrusza w Północnoamerykańską trasę, nie zważając na to, że ta część trasy stanie się jedną z najbardziej pamiętnych wędrówek.
Niespodziewany łańcuch wydarzeń rozpoczyna się pod koniec września, kiedy wokalistka, Anette Olzon, zapada w chorobę i zostaje odesłana do szpitala tuż przed koncertem w Denver, CO. Jako, że Nightwish nie chce rozczarować fanów, którzy wypełnili salę koncertową, po krótkiej naradzie postanawiają, że wyjdą na scenę wykonując utwory z pomocą wokalistek z supportu, grupy Kamelot: Elizą Ryd oraz Alissą White-Gluz.
Olzon wraca by przewodniczyć zespołowi podczas jeszcze jednego występu, choć nikt nie może zapobiec końcowi kolejnego rozdziały w historii Nightwisha. Po koncercie w Salt Lake City, 29 września, Olzon i zespół rozstają się.
Sytuacja ta jest wyzwaniem, ponieważ profesjonalna etyka Nightwisha nie pozwala im odwołać pozostałej części trasy w Ameryce Północnej, liczącej jedenaście koncertów. Zespół natychmiast skontaktował się ze swoją starą przyjaciółką, Floor Jansen, która udowodniła swoich wokalnych umiejętności w holenderskiej grupie After Forever.
Następnie zespół wraca do domu niecierpliwie oczekując światowej premiery filmu Imaginaerum by Nightwish w Hartwall Areena w Helsinkach, 10 listopada, gdzie Nightwish gra na wyprzedanej arenie. Pełne sukcesów wydarzenie pozostawia u wszystkich ciepłe wspomnienia. Ponadto wino Imaginaerum oraz soundtrack Imaginaerum - the score stają się dostępne.

*2013*
Nightwish rozpoczyna rok 2013 z wielkim hukiem, wskakując w samolot natychmiast po Sylwestrze by zagrać w Australii i Nowej Zelandii, wymieniając Fińską zimę na ciepłe fale Australii.
Jest podekscytowanie w obozie Nightwish na początku sierpnia, ponieważ koncert podczas Wacken Open Air zostanie nagrany na potrzeby nadchodzącego wydawnictwa na żywo. Ponad 80 tysięcy fanów doświadczyło spektakularnego występu w północnych Niemczech. Tydzień później trasa promująca album Imaginaerum, która trwała 18 miesięcy i liczyła ponad 100 koncertów zostaje zakończona występem podczas festiwalu M'era Luna.
We wrześniu Nightwish staje się bardziej rozpoznawalny w Niemczech, jako że magazyn Metal Hammer przyznał grupie nagrodę za "najlepszy międzynarodowy zespół".
Na początku października fani Nightwish są wstrząśnięci wieścią o nowym składzie: będąc zaakceptowaną przez fanów, Floor Jansen zostaje ogłoszona nową wokalistką, a brytyjski multiinstrumentalista Troy Donockley, który współpracował z zespołem przez lata zostaje jednocześnie potwierdzony jako stały członek zespołu.

Pod koniec listopada zostaje wydane DVD/Blu-Ray Showtime, Storytime, gdzie oprócz spektakularnego występu podczas Wacken Open Air znajduje się dwugodzinny dokument zatytułowany "Proszę, naucz się setlisty w 48 godzin". Wyreżyserowany przez Ville'a Lipiäinena, film pokazuje zespół podczas ich przejażdżki rollercoasterem na trasie promującej Imaginaerum.

* 2014*
Plany: zespół skupi się na pisaniu nowego albumu zaplanowanego na wiosnę 2015, gdy nowa trasa zostanie zaplanowana. Jako przedsmak tego, co nadejdzie zdradzamy, że na nadchodzącym albumie, między innymi, znajdować się będzie najdłuższy utwór w historii zespołu... Niestety,w nagrywaniu najnowszej płyty,oraz w trasie ,która będzie ją promować, nie będzie uczestniczyć perkusista zespołu-Jukka Nevalainen. W opublikowanym przez nich materiale,perkusista tłumaczy swoją przymusową przerwę problemami z bezsennością,które uniemożliwiają mu skuteczną współpracę
z Nightwish. Na nadchodzącym krążku za perkusją zasiądzie Kai Hahto.
źródło (będzie uzupełniane) http://nightwish.pl/zespol/biografia/

Obecny skład:
Tuomas Lauri Johannes Holopainen – instrumenty klawiszowe (1996 - obecnie), wokal wspierający (1996 -1998 rok)
Erno "Emppu" Matti Juhani Vuorinen – gitara elektryczna (od 1996), gitara basowa (1997)
Jukka Koskinen - gitara basowa (2022 – obecnie), muzyk koncertowy (2021–2022)
Floor Jansen – wokal (od 2012 gościnnie, od 2013 na stałe)
Troy Donockley – instrumentarium folkowe, buzuki, wokal wspierający (od 2007 gościnnie, od 2013 na stałe)
Kai Hahto – perkusja (od 2014 gościnnie, od 2019 na stałe)

Byli członkowie:
Jukka "Jullius" Nevalainen – perkusja (1997-2019)
Anette Ingegerd Olsson – wokal prowadzący (2007-2012)
Tarja Soile Susanna Turunen Cabuli – wokal prowadzący (1996-2005)
Marko "Marco" Tapani Hietala – gitara basowa, gitara akustyczna, wokal prowadzący, wokal wspierający (2001 -2021)
Sami Vänskä – gitara basowa (1998-2001)
Samppa Hirvonen – gitara basowa (1996-1997) - tylko na koncertach
Marjaana Pellinen – wokal wspierający (1997) - tylko na koncertach