Roger Keith "Syd" Barrett (ur. 6 stycznia 1946, zm. 7 lipca 2006[1]) – angielski piosenkarz, gitarzysta rockowy, malarz. Członek zespołu Pink Floyd, uważany za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli psychodelicznego rocka.

Szalony Diament, który tchnął życie w Pink Floyd nie był wcale ofiarą LSD czy "odludkiem". Rosemary - jego siostra - wspomina, że uwielbiał malarstwo i majsterkowanie. Gdy śmierć 60-letniego Rogera została ogłoszona, media podniosły zdumiewającą, ostatnią owację dla niegdysiejszego lidera Pink Floyd, który przez ostatnie dekady unikał wzroku społeczeństwa.
Nazywanie go szalonym geniuszem, samotnikiem lub ofiarą kwasu jest dalece chybione. Tak przynajmniej twierdzi Rosemary, która spędziła z nim najwięcej czasu. Gdy cztery lata temu pisałem biografię Barretta (Madcap), mogłem liczyć na jej prywatne doradztwo. Dwa lata młodsza od Syda, była też jego najbliższą przyjaciółką. W zeszłym tygodniu, po jego śmierci, znów z nią rozmawiałem. Tym razem, pierwszy raz od ponad 30 lat zgodziła się na wywiad. Opisała go jako kochającego człowieka, który "po prostu nie mógł zrozumieć" nieprzerwanego zainteresowania rolą, którą odegrał w czasach wczesnego Pink Floyd. Zawsze był zbyt zajęty własnymi myślami, by poświęcać czas fanom.

Z wiadomych względów, bilans Rosemary przepełnia umiłowanie. Powinno się jednak pamiętać o tym, że Rosemary większość swojego życia przepracowała jako pielęgniarka. Nie widzi żadnego piętna choroby w psychice swojego brata. Jako dzieci, rodzeństwo dzieliło ze sobą pokój. Rose wspomina go, podskakującego po pościeli i udającego drygenta wyimaginowanej orkiestry.