t.A.T.u. – rosyjski zespół utworzony przez Julię Wołkową i Lenę Katinę w 1999 r. Obecnie z zespołem na stałe współpracują jeszcze cztery inne osoby. Styl muzyczny grupy to electronica, rock, pop-rock oraz dance.

Tatu stało się jednym z niewielu rosyjskojęzycznych zespołów, którym udało się zaistnieć na scenie światowej.

W 2009 roku na oficjalnej stronie podano, że wokalistki skupią się w najbliższym czasie na karierach solowych, więc t.A.T.u. nie będzie już ich jedynym "pełnoetatowym" projektem. Zarówno Lena Katina jak i Julia Wołkowa jednoznacznie stwierdziły, że - wbrew sugestiom mediów - nie jest to rozpad t.A.T.u.1999-2000: Początki zespołu [edytuj]

Zespół powstał w 1999 r., pierwszym twórcą i „ojcem sukcesu” nowej formacji był psycholog Iwan Szapowałow. To on wpadł na pomysł stworzenia duetu, który skandalem miałby się wedrzeć na szczyty list przebojów w wielu państwach. W tym celu ogłosił w Moskwie casting do swojego projektu – zgłosiło się wiele chętnych dziewcząt. Ostatecznie wybrano dwie – Lenę Katinę (córkę założyciela grupy Diuna, Siergieja Katina) oraz Julię Wołkową, obie się już wcześniej znały – występowały w tej samej muzycznej grupie dziecięcej Neposedi (pol. Wiercipięty).
2000-2003: Debiuty i sukcesy [edytuj]
Duet t.A.T.u.

Tatu i ich menedżer postanowili szokować. Większość z teledysków promujących debiutancki album 200 po wstriecznoj ukazywała lesbijską miłość obu młodych wokalistek do siebie. Szczególne poruszenie wywołał wideoklip do piosenki o miłości Ja soszła s uma z 2000/2001 r., w którym Lena i Julia namiętnie się całowały. Kolejnymi skandalizującymi teledyskami Tatu były obrazy do piosenek: 30 minut oraz Prostyje dwiżenija, mimo to za największy rosyjskojęzyczny hit grupy uważa się piosenkę o konflikcie pokoleń Nas nie dogoniat.

Tatu rosło w siłę - ich pierwsza płyta sprzedawała się w zawrotnym tempie nie tylko w Rosji (gdzie oficjalnie sprzedano prawie dwa miliony egzemplarzy, na czarnym rynku ta liczba jest czterokrotnie wyższa), ale i w innych krajach Europy wschodniej i centralnej. W samej tylko Polsce sprzedano ponad 200 tysięcy kopii albumu, a Tatu podczas jednej z wizyt w naszym kraju odebrało platynową płytę[2].

W 2002 r. postanowiono stworzyć anglojęzyczną wersję 200 po wstriecznoj – 200 km/h in the Wrong Lane. Na wydawnictwie przeznaczonym dla Europy Zachodniej, Japonii i Stanów Zjednoczonych znalazły się nowe wersje największych dotychczasowych hitów Tatu oraz How Soon is Now? – cover utworu brytyjskiej grupy The Smiths. Wraz z rozpoczęciem podboju zachodnich rynków, Tatu zmuszone było nieco zmienić swoją nazwę - z Tatu na t.A.T.u. (poprzednia była już zastrzeżona przez inną grupę).

Pierwszym singlem promującym najnowszy album był All the Things She Said (odpowiednik Ja soszła s uma), piosenka jest jak dotąd najpopularniejszym singlem zespołu i od razu trafiła na szczyty list przebojów w ponad 30 krajach (m.in w Anglii, Niemczech czy Japonii). Wokalistki podczas występów na żywo – podobnie jak w teledysku – całowały się, a w wywiadach publicznie okazywały sobie miłość. Po tym jak All the Things She Said zajął 20. miejsce na amerykańskiej liście Billboardu i 3. miejsce wśród najchętniej kupowanych singli w USA, prasa zaczęła przestrzegać przed rosyjskimi skandalistkami. Kolejnym hitem na zachodzie była piosenka Not Gonna Get Us, angielska wersja Nas nie dogoniat. Po jakimś czasie zespół zaprezentował wideo do piosenki 30 Minutes, przeszło jednak ono bez echa - kilka tygodni później wypuszczono singel i teledysk do How Soon is Now?.

Planowo 200 km/h in the Wrong Lane miał promować jeszcze jeden singel - Show Me Love. Teledysku jednak nie udało się do końca zrealizować i nie był on emitowany w żadnej stacji telewizyjnej. Samą piosenkę Show Me Love wydano jako promo-singel, który rozesłano tylko do polskich stacji radiowych.

W 2003 r. podczas trasy koncertowej po USA t.A.T.u. na koncertach ubierały się w koszulki z napisem w języku rosyjskim: "ХУЙ ВОЙНЕ!" (Chuj wojnie!), potępiającym wojnę w Iraku. Gdy organizatorzy zorientowali się co oznacza napis na koszulkach zakazali zakładania ich. Na następny koncert dziewczyny ubrały się w koszulki z napisem: "censored" (ocenzurowano).
Lena Katina

200 km/h in the Wrong Lane pokrył się pięciokrotną platyną - sprzedano 5 750 000 egzemplarzy albumu, najwięcej w Stanach Zjednoczonych (prawie milion) oraz w Japonii, gdzie rozeszło się prawie 1,8 mln sztuk, a t.A.T.u. pobiło wcześniejsze rekordy sprzedaży The Beatles, Michaela Jacksona i Madonny[3].

Podczas promocji albumu t.A.T.u. otrzymało wiele nagród muzycznych m.in. rosyjskich, niemieckich, polskich, ogólnoeuropejskich, japońskich, skandynawskich czy ogólnoświatowych, jak trzy statuetki "World Music Awards" za najlepszy duet, najlepszy pop i najlepszy dance. Dziewczyny jednak ich nie odebrały osobiście, gdyż organizatorzy gali nie zgodzili się na kontrowersyjny występ, podczas którego wokalistki miałyby wejść na scenę z pistoletami i strzelać ślepymi nabojami. Osoby odpowiedzialne za show zaproponowały występ z pistoletami-zabawkami, co z kolei nie odpowiadało t.A.T.u.[4]
2003-2005: Eurowizja i przerwa [edytuj]

W 2003 r. t.A.T.u. reprezentowało Rosję na konkursie piosenki Eurowizji. Duet z piosenką Nie wier', nie bojsia zdobył 164 punkty (z czego 4 przyznała im Polska), co dało ostatecznie 3. miejsce. Wygrała Turcja, zdobywając jedynie o 3 punkty więcej. Rosyjska telewizja nie pogodziła się z przegraną i protestowała przeciw „skandalicznie niskim wynikom od niektórych państw”. W wątpliwość podano szczególnie wyniki głosowania z Wysp Brytyjskich. Anglia nie przyznała Rosji żadnego punktu, choć w 2003 roku zespół był tam bardzo popularny. W Irlandii podczas głosowania padł system audiotele, w związku z czym jako oficjalne stanowisko tego kraju uznano werdykt jury, które także nie przyznało t.A.T.u. żadnego punktu. Jak się okazało kilka tygodni później, gdyby wzięto pod uwagę głosowanie SMS widzów z Irlandii zmieniłaby się czołówka rankingu, a Rosja awansowałaby na drugą lokatę. Część przedstawicieli Irlandzkiej Telewizji Publicznej (RTE) anonimowo twierdziła jednak, że to t.A.T.u. jest prawdziwym zwycięzcą Eurowizji, a rzeczywiste wyniki głosowania w tym kraju różniły się od tych podanych do wiadomości publicznej. Tych rewelacji nigdy nie potwierdzono i protesty ze strony Rosji nie zostały uwzględnione[5].

2003 r. był początkiem dłuższej przerwy w karierze t.A.T.u. Mimo że oficjalnie pracowano nad nową płytą (zrealizowano nawet jeden teledysk), a kulisy jej tworzenia pokazywano w reality-show "Tatu w podniebiosach" w rosyjskiej telewizji CTC, to prace nad nią nie dobiegły do końca. Prasa bulwarowa i młodzieżowa rozpisywała się o kłótniach pomiędzy członkiniami duetu oraz o farsie związanej z lesbijskim wizerunkiem grupy. Mówiono nawet o definitywnym końcu t.A.T.u. Po wielu konfliktach Wołkowa i Katina rozstały się ze swoim menedżerem – Iwanem Szapowałowem, a 23 września 2004 r. Julia Wołkowa urodziła córkę – Wiktorię, co po raz kolejny przedłużyło czas oczekiwania na ewentualną nową płytę, choć niewielu w nią nadal wierzyło.
2005-2007: Udany powrót [edytuj]
Julia Wołkowa

t.A.T.u. jednak powróciło. W 2005 r., Lena i Julia zebrały ludzi biorących udział w tworzeniu ich debiutanckiego albumu i rozpoczęło się nagrywanie nowego materiału. We wrześniu w wielu telewizjach można było już oglądać pierwszy teledysk po długiej przerwie – All About Us. Dość drastyczny klip, w którym jedna z wokalistek zabija przestępcę wywołał ponowne poruszenie i zainteresowanie tematem t.A.T.u., a All About Us stał się szybko hitem. W październiku na półki sklepowe trafiła nowa płyta w dwóch wersjach: angielskiej (Dangerous and Moving) i rosyjskiej (Ludi inwalidy). t.A.T.u. zrezygnowało ze śpiewania wyłącznie o miłości - oba albumy zdominowała przede wszystkim tematyka problemów międzyludzkich, choć w utworach znajduje się też wiele nawiązań do przeszłości grupy.

W grudniu na rynek wypuszczono kolejny singel – Friend or Foe przy nagrywaniu którego udział wziął Sting, natomiast w lutym 2006 r. w ramach współpracy t.A.T.u. oraz kalifornijskiej grupy Flipsyde powstała piosenka Happy Birthday – w utworze amerykańskiej formacji, w której został wykorzystany motyw muzyczny innego utworu t.A.T.u. – Gomenasai dziewczyny śpiewają refren. Sam teledysk do Gomenasai powstał dwa miesiące później - początkowo część stacji muzycznych emitowała nieoficjalne animowane wideo, jednak pod koniec kwietnia oficjalny teledysk stał się już powszechnie dostępny.

Także w kwietniu 2006 r. rosyjski kanał muzyczny Muz-TV rozpoczął emisję reality-show "t.A.T.u. Expedition". Program miał na celu pokazanie autentycznego wizerunku zespołu, a także przedstawienie szerszej publiczności całej ekipy współtworzącej muzykę pod szyldem t.A.T.u.

W 2006 r. t.A.T.u. dało wiele koncertów w Europie oraz poza jej granicami. Choć wiadome było, że dziewczęta nie są lesbijkami, to zespół nie zerwał w stu procentach z poprzednim image - nadal przewijał się on podczas ich występów medialnych. Wszystko to jednak miało miejsce w zdecydowanie mniejszym natężeniu niż przy promocji debiutanckich płyt.

2006 r. to także dość sporo sukcesów w rodzinnym kraju - zespół był wielokrotnie nominowany i nagradzany na rosyjskich galach muzycznych (Muz-TV Awards czy MTV Russia Music Awards). 4 sierpnia rozpoczęła się trasa Dangerous and Moving Tour - przez kolejne trzy miesiące odwiedzono ponad 20 miast w Rosji, na Ukrainie oraz w Meksyku.

Singel Loves Me Not zakończył ostatecznie współpracę z Universalem i promocję albumu Dangerous and Moving. W ciągu ostatnich miesięcy t.A.T.u. ponownie zaistniało w światowych mediach, choć album nie powtórzył sukcesu pierwszego krążka, który sprzedał się pięciokrotnie lepiej. Największym hitem z Dangerous and Moving był All About Us, który przez wiele tygodni utrzymywał się w czołowych miejscach światowych list przebojów. Każdy kolejny singel zdobywał jednak coraz gorsze miejsca w rankingach, a ostatni przemknął przed media prawie niezauważony. Za taki stan rzeczy obwiniano wytwórnię muzyczną, która sterowała wyborem utworów na single. Taki stan nie odpowiadał t.A.T.u., które zdecydowały się na zerwanie kontraktu i stworzenie własnej wytwórni - T.A. Music.
2007-2009: Happy Smiles [edytuj]
„
Nasza wytwórnia narzucała nam jakie mamy wydawać single. Mówili, że jesteśmy znane na całym świecie, więc single powinny być w języku angielskim. A ludzie z Czech, Polski, Słowacji, Bułgarii specjalnie uczyli się rosyjskiego, żeby zrozumieć teksty naszych piosenek.
”
— Julia Wołkowa, lipiec 2007[6]


W 2007 pojawiły się pierwsze informacje o nowym albumie, zapowiedziano wydanie go własnym nakładem, bez odgórnych nacisków na zespół. Tworzenie materiału rozpoczęło się na przełomie 2006 i 2007 r. Pierwsze dema nagrano już w styczniu, w Niemczech. Kolejne partie zaczęto dogrywać wiosną - 13 kwietnia dziewczyny wyleciały do Los Angeles, by kontynuować swoją pracę.

2007 r. to także data nagrywania filmu You and I (a.k.a. Finding t.A.T.u.) opowiadającego historię dwóch fanek zespołu, które poznały się na jednym z koncertów grupy. Budżet filmu wynosi 12 mln dolarów, a jedną z głównych ról zagra popularna amerykańska gwiazda młodzieżowa, znana z serialu Życie na fali - Mischa Barton. Pierwsze wyświetlenie miało miejsce na Festiwalu Filmowym w Cannes, wiosną 2008. Premiera kinowa filmu jest uzależniona od daty wydania trzeciego międzynarodowego krążka.

2 października wokalistki wyleciały po raz kolejny do Los Angeles, aby nakręcić teledysk do singla Biełyj płaszczik, który jako pierwszy promował nowe wydawnictwo. Praca zakończyła się 10 października, premiera miała miejsce 29 listopada w rosyjskim MTV. Ogłoszono także datę wydania Uprawlenije otbrosami (tak wstępnie miała nazywać się rosyjskojęzyczna wersja trzeciej płyty) - początkowo miał być to 25 grudnia 2007, ale premierę przesunięto najpierw na kwiecień, a później na lato 2008. Pierwszy singel, choć zdobył popularność w Internecie, nie został ciepło przyjęty przez rosyjskie media - wiele stacji radiowych odmówiło emisji z powodu zbyt kontrowersyjnego tekstu, stacje telewizyjne miały podobne zdanie o teledysku. Było to jednym z głównych powodów słabych notowań utworu w Russian Airplay Charts - doszedł on do 97. pozycji[7].. Do jednych z nielicznych mediów, które wyświetlały teledysk należą MTV Russia i Music Box Russia. Poza Rosją klip można oglądać na Ukrainie (MTV Ukraine) w Polsce (MTV Polska, VIVA Polska) oraz w Bułgarii i Grecji (MAD TV)[8]..

27 grudnia w Moskwie na świat przyszło drugie dziecko Wołkowej - chłopiec[9].

Na początku 2008 roku pojawiła się informacja, że - tak jak planowano - w Rosji dystrybucją nadchodzącego albumu zajmie się powiązana z t.A.T.u. wytwórnia T.A. Music. W marcu okazało się jednak, że materiał przygotowany przez T.A. Music (maxi-singel Beliy Plaschik) będzie dystrybuowany przez rosyjską wytwórnię SOYUZ. Na płycie znalazł się także utwór 220, który jako drugi promował Uprawlenije otbrosami[10]. Teledysk do 220 nagrano na początku miesiąca w Los Angeles, jego premiera zapowiedziana była na końcówkę kwietnia, ale została przesunięta na początek czerwca. Premiera odbyła się na oficjalnym kanale t.A.T.u. na YouTube, ponadto wideo zostało wysłane do wybranych stacji telewizyjnych w Rosji, Polsce, Ukrainie, Bułgarii i Grecji[11].

5 czerwca 2008 management zespołu odwołał zaplanowane koncerty (m.in. w Stanach Zjednoczonych) i zawiesił promocję nowego albumu na czas nieokreślony z powodu złego stanu zdrowia Julii. Nie podano dokładniej co dolega piosenkarce, światowe media ogłosiły, że Wołkowa cierpi na depresję, prawdopodobnie poporodową[12].

Z początkiem września rosyjskie sklepy rozpoczęły przedsprzedaż nowego materiału (można było składać zamówienia i czekać na premierę), choć tak naprawdę nie wiadomo było, kiedy on się ukaże. Kilka dni później na oficjalnej stronie t.A.T.u. pojawiła się oficjalna i ostateczna informacja o dacie premiery oraz... nowej nazwie i okładce. Pierwotnie album miał się nazywać Uprawlenije otbrosami (ros. Управление отбросами, pol. Gospodarka odpadami), nazwę zmieniono na Wesiołyje ułybki (pol. Wesołe uśmiechy). Wytłumaczono, że ma to związek z faktem, iż rosyjskie media nie chciały grać singli t.A.T.u. uważając je za zbyt drastyczne i poważne. Nowa nazwa i kolorowa okładka z astronautą mająca być więc swego rodzaju protestem i, jak podkreślają wokalistki, ironią, nie przypadła do gustu wielu fanom grupy. Uważają oni, że nie pasuje do poprzedniej, zdecydowanie poważniejszej koncepcji i wydanych już utworów. W dniu premiery (21 października) okazało się, że zaprezentowana okładka "Wesołych uśmiechów" jest kartonowym opakowaniem, w które zapakowany jest album. Wizerunek na okładce przy pudełku CD jest taki sam, jaki miał być pierwotnie na albumie "Uprawlenije otbrosami". W ogólnej opinii najnowszy album t.A.T.u. przez te zawirowania nie stanowił spójnej całości.

"Wesołe uśmiechy" trafiły do dystrybucji w Rosji oraz - jako Happy Smiles - na rynki światowe poprzez iTunes. Mimo, że z 12 utworów tylko 3 są w języku angielskim to i tak album pojawił się na zachodnich listach przebojów - najwięcej ściągnięć zanotowano w USA, Australii, Japonii i Francji.

You and I został trzecim singlem z albumu, wysłany został tylko do rosyjskiego airplaya (nie nagrano teledysku). Premiera ostatniego singla/klipu (Sniegopady) z albumu Wiesiołyje ułubki odbyła się w kwietniu 2009.
2009-2010: Kariery solowe [edytuj]

Do marca 2009 roku oficjalnym stanowiskiem grupy była informacja, że praca nad międzynarodową, w całości anglojęzyczną, wersją krążka nadal trwa i jej premiera jest przewidziana na bliżej nieokreślony miesiąc 2009 roku, 10 lat po powstaniu grupy, a w związku z tym, że nazwa Happy Smiles została "zużyta" do promocji rosyjskiej wersji to najprawdopodobniej album zostanie nazwany tak, jak pierwotnie planowano - Waste Management (pol. Gospodarka odpadami).

21 marca 2009 roku na oficjalnym blogu zespołu w tatu.ru[13] pojawił się komunikat informujący, że po 10 latach na scenie sprawy związane z projektem "t.A.T.u." zostają zawieszone, a wokalistki skupią się w najbliższym czasie na solowych karierach. Rozmowy dotyczące wydania i promocji na zachodzie "Waste Management" przerwano wraz z 2008 rokiem. Utwory, które miały znaleźć się na trzecim anglojęzycznym krążku jednak zostaną wydane inną drogą (najprawdopodobniej zostaną umieszczone w Internecie)

W komunikacie dodano, że wszyscy, którzy do tej pory wspomagali t.A.T.u. pomogą w solowym przedsięwzięciu Leny Katiny. Projekt będzie w całości anglojęzyczny, pierwszy singel ma pojawić się w drugiej połowie 2009 roku, a cały album w 2010. Menedżment t.A.T.u. odciął się także od ewentualnych przyszłych planów zawodowych drugiej wokalistki, Julii Wołkowej - będzie ona tworzyła na własną rękę.

Status grupy został przedstawiony jako "zawieszony", Wołkowa porównała sytuację do Fergie i Black Eyed Peas - zespół nadal istnieje (mimo solowych karier jego członków) co jakiś czas wydając wspólnie nowy materiał.

14 kwietnia Lena Katina dodała, że trzeci album anglojęzyczny zostanie jednak wydany, ale bez żadnej promocji, sama rozpoczęła nagrywanie solowego materiału właśnie w tym miesiącu.

10 maja zespół t.A.T.u. uczestniczył w otwarciu Konkursu Piosenki Eurowizji 2009, który odbywał się w Moskwie. Grupa reprezentowała swój kraj w 2003 roku. Wokalistki zaprezentowały utwór Nie wier', nie bojsia. Dwa dni później były gośćmi pierwszego półfinału Eurowizji, gdzie wraz z chórem Aleksandrowa zaśpiewały Not Gonna Get Us.

Ostatniego dnia maja 2009 r. t.A.T.u. skończyło 10 lat. W związku z tym, w rosyjskim miesięczniku "OK!" ukazał się okolicznościowy wywiad z grupą oraz sesja zdjęciowa. Lena Katina i Julia Wołkowa po raz kolejny zapewniły, że przerwa na solowe kariery nie jest końcem t.A.T.u.

W lipcu management t.A.T.u. niespodziewanie poinformował, że międzynarodowa wersja singla Sniegopady - Snowfalls 13 lipca trafi na antenę MTV Baltic. Tego samego dnia utwór umieszczono na oficjalnych kanałach grupy w YouTube, MySpace oraz iLike[14].

Pod koniec lata na oficjalnym forum pojawiła się informacja, że album Waste Management jednak zostanie wydany, jako fizyczny krążek i będą go promowały trzy single/teledyski. Poza wcześniej wypuszczonym Snowfalls będzie to White Robe (angielska wersja Biełyj płaszczik) oraz Sparks (angielska wersja 220). Prawa do dystrybucji kupiła niezależna wytwórnia fonograficzna, która krążek wyda tylko na terenie Ameryki Południowej. Informacje o premierze długo wyczekiwanego albumu potwierdziła na początku września Lena Katina w wywiadzie prasowym[15].

W listopadzie oficjalnie wypuszczono pierwszy singel-teledysk "White Robe", który swoją premierę miał na antenie MTV Brazil. 18 listopada grupa na swojej stronie internetowej poinformowała, że premiera Waste Management odbędzie się 15 grudnia 2009 na terenie Brazylii, Argentyny i Chile. Album najprawdopodobniej zostanie też wydany w formie elektronicznej w Stanach Zjednoczonych oraz Europie (za pośrednictwem iTunes).

2012–2013: Reedycja albumu i kulisy rozpadu

Wołkowa nie wykluczyła nagrywania w przyszłości pod szyldem t.A.T.u., jednak zastrzegła koniec współpracy z obecnym menedżmentem. Wokalistka pozostała w konflikcie z głównym producentem oraz menedżerem projektu – Borisem Renskim, który w wywiadzie w lipcu 2012 roku określił Wołkową jako „jedyne zło” w zespole t.A.T.u. i to ją oskarżył o winę za rozpad grupy oraz nieprofesjonalne zachowanie, powodujące opóźnienia w wydawaniu singli i albumów.

12 listopada 2012 roku, czyli w dziesiątą rocznicę wydania debiutanckiego międzynarodowego albumu zespołu, ukazała się specjalna reedycja płyty 200 km/h in the Wrong Lane – 10th Anniversary Edition. Wydawnictwo zawierało nową okładkę, zremasterowane wersje wszystkich utworów, niepublikowany wcześniej kawałek „A Simple Motion” oraz nowe remiksy singli „All the Things She Said” i „Show Me Love”. Krążek wydano nakładem wytwórni CherryTree Records w Stanach Zjednoczonych oraz Universal Music w Europie i Japonii. Pod koniec miesiąca poinformowano, że Katina zwolniła Borisa Renskiego z funkcji menedżera i producenta projektu.

W grudniu wokalistki wystąpiły gościnnie w finale programu The Voice of Romania w celu promocji reedycji swojego debiutanckiego albumu. Był to pierwszy wspólny występ t.A.T.u. od ponad czterech lat. Dwa utwory – „All the Things She Said” oraz „All About Us” – zespół zaprezentował na żywo, pomimo niedyspozycji zdrowotnej Wołkowej, która kilka tygodni wcześniej przeszła operację strun głosowych. W marcu kolejnego roku Lena Katina zwolniła po kilkunastu miesiącach współpracy kolejnego menedżera – Tristrama Buckley'a, który w wywiadach wyznał, że „pracował w strasznych warunkach” oraz że nie otrzymywał od niej należnej mu pensji. Poinformował także, że swoich praw będzie domagał się przed sądem oraz zasugerował, że gdy Wołkowa zaproponowała Katinie odejście od Renskiego, ta wybrała menadżera ponad markę t.A.T.u. i rozpoczęła z nim solową karierę. Buckley poinformował również, że w ciągu kilku lat solowej kariery Katiny – przez niekompetencję Renskiego – zaprzepaszczono szanse na podpisanie kontraktu płytowego z dużymi wytwórniami Interscope Records oraz Warner Bros, a wokalistka przez 4 lata wydała zaledwie jeden oficjalny singel. Obecnie z wokalistką współpracuje tylko jedna osoba związana z projektem t.A.T.u. – dyrektor muzyczny i klawiszowiec Sven Martin.

Ponad pół roku później, w październiku 2013 roku, wokalistki znowu pojawiły się razem, występując w japońskiej reklamie batonu Snickers. Spot był utrzymany w konwencji „Nie jesteś sobą, gdy jesteś głodny” i w ciągu tygodnia od premiery na oficjalnym kanale YouTube firmy Snickers Japan obejrzano go ponad 2 miliony razy.
2014: Zapowiedź powrotu, nieoczekiwany rozpad

W lutym 2014 roku t.A.T.u. potwierdził powrót do współpracy po występie podczas ceremonii otwarcia Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2014 organizowanych w Soczi. 14 lutego zespół zaprezentował swój nowy singel „Love in Every Moment” podczas walentynkowego koncertu Big Love Show, a cztery dni później na oficjalnym fan page’u grupy na Facebooku Katina zamieściła wideo oraz oświadczenie mówiące o zakończeniu współpracy z Wołkową. Powodem ponownego rozpadu duetu było – według Katiny – niewłaściwe zachowanie ze strony Wołkowej w stosunku do niej, negatywne i krzywdzące ją wypowiedzi, odmowa współpracy przez Julię w momencie niezgodności wokalistek w sprawach twórczego rozwoju grupy oraz zagrożenie wykorzystaniem bliskich relacji Wołkowej z telewizją rosyjską Pierwyj kanał w celu uniemożliwienia rozpoczęcia solowej kariery Katiny.

Wizerunek [edytuj]

Sceniczny wizerunek t.A.T.u. zawsze opierał się na skandalu. Największą sławę wokalistkom przyniosła pierwsza płyta, która opowiadała o ich homoseksualnej miłości. Jak okazało się podczas promocji drugiego albumu - Lena Katina i Julia Wołkowa nie są lesbijkami, ale nie zrezygnowały całkowicie ze swojego wizerunku - podczas koncertów wracały do przeszłości, publicznie deklarowały swoją miłość, uważają się za siostry. 10 lat po debiucie t.A.T.u. Lena Katina udzieliła wywiadu, w którym poruszyła tę kwestię.
„
Julka miała jakieś lesbijskie doświadczenia przed t.A.T.u., a ja nie, więc rzeczą oczywistą jest, że na początku czułam się zakłopotana. To było dla mnie obce, ale zgodziłam się, bo zdałam sobie sprawę, że ten temat jest bardzo ważny. Ostatnio byłam na spotkaniu z fanami w Los Angeles i wiele osób nadal nam dziękuje. Pewna dziewczyna powiedziała mi, że t.A.T.u jest przyczyną, dzięki której przetrwała. To straszne kiedy jesteś nastolatkiem i wiesz, że nie jesteś jak inni. Wszystkim Twoim przyjaciółkom podobają się chłopcy, a Ty pragniesz dziewczyny. Czujesz się samotnie, nikt cię nie rozumie, a potem pojawia się zespół, który mówi, że w życiu wszystko się może zdarzyć, a ty nie powinieneś bać się samego siebie. Kiedy ludzie mówią, że ocaliłyśmy ich od samobójstwa, wydaje mi się że to nie było bezcelowe. (...) Aktorzy grają prostytutki, królów, a naprawdę nimi nie są. Czy oni okłamują ludzi? My w pewnym sensie też jesteśmy aktorkami. Wymyśliłyśmy historię dwóch zakochanych w sobie na zabój dziewczynek i niewątpliwie grałyśmy.
”
— Lena Katina, październik 2009[17]

Druga płyta opowiadała o problemach międzyludzkich. Sam tytuł rosyjskiego wydania budził kontrowersje. Organizacje broniące praw niepełnosprawnych przyjrzały się słowom tytułowej piosenki Ludi inwalidy, które mówiła o tym, że inwalidzi nie żyją, tylko funkcjonują oraz cechują się tylko głupotą, okrucieństwem, zachłannością i skąpstwem. Według wokalistek przedstawiciele tych organizacji nie zrozumieli sensu i przesłania piosenki - t.A.T.u. mówi o moralnych inwalidach, do których zaliczają się także członkowie fundacji, którzy donieśli na zespół do moskiewskiej prokuratury[18]. W jednym z teledysków promujących angielską wersję krążka Julia Wołkowa zabija przestępcę. Niektóre stacje telewizyjne na świecie zdecydowały się na emisje tylko ocenzurowanej wersji klipu.

Tę tematykę kontynuuje trzeci album, który promuje militarny teledysk Biełyj płaszczik/White Robe, który zawiera scenę skazania i rozstrzelania ciężarnej kobiety. Ma on przesłanie antyaborcyjne. Spora część telewizji i stacji radiowych w Rosji zrezygnowała z emisji tego obrazu oraz utworu.