The Heavy zespół indie rock. Muzycy twierdzą, że pochodzą z Noid w Anglii, rzekomo małej osady niedaleko Bath. Jednak miejsce o takiej nazwie nie istnieje. Możliwym wyjaśnieniem może być to, że muzycy prawdopodobnie nie chcą ujawniać swojego prawdziwego miejsca pochodzenia.
Gitarzysta Dan Taylor i wokalista Kelvin Swaby, podstawa zespołu, zostali przyjaciółmi w 1990 roku, gdy zainteresowali się starymi rytmami R&B i filmami Jima Jarmuscha. Pozostali członkowie zespołu to perkusista Chris Ellul i basista Spencer Page.
Grupa wydała dwa single w 2007 roku. Pierwszy z nich - „That Kind of Man” - został nagrany i zmiksowany przez Corina Dingley'a (pierwszego perkusistę) w studiu Alpha i wydany przez Don't Touch Recordings zanim Ninja Tune usłyszeli i natychmiast podpisali z zespołem kontrakt. Pierwszy album The Heavy Great Vengeance and Furious Fire ukazał się 17 września 2007 roku w Wielkiej Brytanii oraz 8 kwietnia 2008 roku w USA.
26 marca 2008 byli gwiazdą dnia w magazynie Spin. Wspomniano o nich również w piśmie Rolling Stone w maju 2008. W tym samym roku zagrali na festiwalu South By Southwest i zdobyli nagrodę w kategorii Best Discovery magazynu Spin.
Pojawili się w 2009 roku na albumie Johnny Cash Remixed z własną wersją "Doing My Time". W październiku 2009 wytwórnia Ninja Tune wydała ich drugi album - The House That Dirt Built. Utwór "How You Like Me Now?" z tego albumu został użyty w reklamie samochodu Kia Sorento, która była emitowana podczas rozgrywek Super Bowl 2010. Utworu użyto również w filmie The Fighter, w którym wystąpili Christian Bale i Mark Wahlberg.
The Heavy łączą gitarowy neo soul i rock, używając rzężących gitar, funkowych trąbek i wokali stylizowanych na Jamesa Browna. Ich utwory zawierają wiele różnych stylów: na przykład sekcja trąbek w "Sixteen" pochodzi z utworu "I Put a Spell on You", Screamin' Jay Hawkinsa. W "How You Like Me Now" użyto sampli z "Let a Woman Be a Woman" grupy Dyke & the Blazers. "Oh No! Not You Again" naśladuje garage rocka, natomiast "Girl" to kombinacja zwykłej mowy i rapu.
Muzycy często pozostawiają w nagraniach drobne błędy oraz niedoskonałości, które popełniają podczas sesji, gdyż uważają, że to dodaje muzyce duszy.