The Kills to brytyjsko-amerykański duet muzyczny grający garage rock i indie rock (chociaż w ich twórczość pojawiają się również inne style muzyczne). Tworzą go amerykańska wokalistka Alison „VV” Mosshart i brytyjski gitarzysta Jamie „Hotel” Hince.

Biografia

Przed założeniem The Kills, Mosshart grała we florydzkim zespole punk rockowym Discount, Hince natomiast w Scarfo. Spotkali się po raz pierwszy, gdy Mosshart usłyszała swojego przyszłego partnera ćwiczącego grę na gitarze w pokoju hotelowym znajdującym nad nią. Rozpoczęli wspólne pisanie tekstów. Przez miesiące ich współpraca oparta była na korespondencyjnej wymianie materiałów, w końcu jednak Mosshart przeniosła się z rodzinnej Florydy do Londynu.

Uznając początek prawdziwej współpracy za początek nowej kariery Mosshart i Hince przyjęli pseudonimy odpowiednio „VV” i „Hotel”. Ich poetyckie, minimalistyczne teksty oraz technika (używali jedynie automatu perkusyjnego) sprawiły, że demo zostało pozytywnie przyjęte, jednak tworząc w duchu punka Mosshart i Hince pomijali duże i znane wytwórnie płytowe. Ich utwór „Restaurant Blouse” pojawił się na kompilacji If the Twenty-First Century Did Not Exist, It Would Be Necessary to Invent It. Krótko po tym duet wydał swój pierwszy EP, Black Rooster EP, wydany przez niezależną wytwórnię płytową, w Wielkiej Brytanii przez Domino Records, a w Stanach Zjednoczonych przez Dim Mak Records.

Nagranie utrzymane było, w kategoriach tak estetycznych jak i technicznych, w standardach Lo-fi, bluesowych i garage rockowych. Okładkę płyty stanowiło jedynie zdjęcie artystów zrobione w ulicznej budce do robienia zdjęć. Artyści jako inspirację przywołują m.in. The Velvet Underground, PJ Harvey czy Royal Trux.

Pierwszy album duet nagrał w Toe Rag Studios w jedynie dwa tygodnie. Keep on Your Mean Side był bardzo podobny do poprzedzającego go singla, zawierał utwory od przypominającego muzykę The Velvet Underground „Wait”, przez punkowy „Fuck the People”, po psychodeliczny „Kissy Kissy”. Album został bardzo dobrze przyjęty przez krytyków.

Duet bardzo rzadko udziela wywiadów, co jest przejawem kontynuacji punkowego, niezależnego podejścia do muzyki, bez elementów karierowiczowstwa i negatywnegp nastawienia do przemysłu muzycznego. Mimo to, grupa daje dużo minimalistycznych ale nadal bardzo energetycznych koncertów, w które Mosshart i Hince bardzo się angażują. Publika przyzwyczaja się do ciągle palącej Mosshart (podczas koncertu w Nowym Jorku już po zakazie palenia w miejscach publicznych, Mosshart paliła od pierwszej do ostatniej piosenki) i agresywnie wydobywającego dźwięki z gitary Hince’a.

Drugi album, No Wow, wydany w 2005 roku, jest już mniej gitarowy, bardziej natomiast uwydatnia artystyczne podejście duetu do wykonywanej muzyki. Duet musiał w ostatniej chwili zmodyfikować plany nagrania, jako że syntezator Hince’a zepsuł się, stąd też centralnym instrumentem drugiego albumu jest gitara elektryczna. Pierwszy singiel z No Wow, The Good Ones, osiągnął 23 pozycję na brytyjskich listach przebojów.


Dyskografia

* Black Rooster EP, Domino Records, (2002)
* Keep on Your Mean Side, Domino Records, (2003)
* No Wow, Domino Records, (2005)
* Midnight boom, Domino Records (2008)

W 2006 roku Mosshart nagrała tytułowy utwór na nowej płycie Placebo, Meds.
W tym samym roku utwór „Wait” z Keep on Your Mean Side pojawił się w filmie Ludzkie dzieci, reżyserii Alfonso Cuaróna.

Od 2009 roku Mosshart jest zaangażowana w projekt Jack’a White’a (The White Stripes) o nazwie The Dead Weather, jako wokalistka. Ich debiutancka płyta „Horehound” nagrana w jedyne 2 miesiące spotkała sie z przychylnymi recenzjami krytyków i fanów. Jest utrzymana w tonacji rockowo-bluesowych lat 80’