Adam Mortis - Wiek Reprodukcyjny

Intro

(Stanisław Michalkiewicz)
"A wiadomo nie od dziś , że postępactwo za największe osiągnięcie cywilizacyjnej probierz wolności uważa maksymalne rozszerzenie uprawnień do mordowania dzieci"
(Janusz Korwin - Mikke)
"To jest cywilizacja śmierci. Ich cywilizacja to jest cywilizacja śmierci"
(Wojciech Cejrowski)
"Panie doktorze! Pan go rozszarpie na kawałki i wyrzuci te rączki do kibla"

Za pasmem miejskiego lasu, drzew z szarego betonu
Na pustkowiu sterczy hala - masa aluminium , blachy
To już szósty rok tej fabryki reprodukcji
Otoczona siatką z drutu oddaje się konsumpcji
Światło dzienne jedną nogą w progu a drugą w kałuży
Nie prześlizgnie się do niej , bo w planie nie było okien
Dłuży się tu czas na zewnątrz , w jądrze ciszy wisi ul
Spowite światło-mrokiem wnętrze to degeneracji twór
Parszywy widok poi oczy uniesione wyżej
Dwa rzędy żarówek i ich szczerbata biel
To jak fałszywy uśmiech zza którego zerka zamiar szczery
Negliże bezradności , wyczuwam ducha atmosfery tej
Prosektoryjne stoły rozciągnięte są jak struny
Zagrają na nich odkładane narzędzia operacyjne
Ludzie zimnych serc i zamroczonych umysłów
Przyjdą przyjąć płody epoki reprodukcyjnej
Upstrzone rdzą stalowe drzwi jak palacza płuca
Rozwierają się pod butem, strażnik wyprowadza matki
Wygolone głowy drętwo przesuwają się w przestrzeni
Zanik źrenic w oczach - okna nieobecnej duszy
Rzuca się widok znamion bestii , są na karkach naznaczone
Zeskanowane półprodukty na języku taśmy suną
Brzuchy wzdęte ciążą - dla tajemnej władzy wrzody
Wszelkie dowody miłości prosto w ramiona nicości
Muszą być usunięte , śnięte kładą się na stoły
Tworząc wachlarz nagich ud - danse macabre moulin rouge
Oczekują chirurgów , którzy wypełniają protokoły
Zabłąkane szczury jak sokoły krążą wokół nóg
Półżywe półprodukty mrużą zamroczone ślepia
Łona - wygasłe wulkany pokryte nieczułym lodem
Pod nim o życie walczą płody , źródło życia je zaszczepia
W ducha woli przetrwania chociaż życie wyszło z mody
Aborcyjna filharmonia skupia fale rosnącego wrzasku
Położnicy w maskach wznoszą rytualny śpiew ('O radości iskro Bogów!')
Na zewnątrz kontenery puste trzeszczą jakby głodne chwastów
Czekają niecierpliwie na nadprodukcyjny plew
Zaduch nie przeszkadza muzykantom czwartej rzeszy
Główki wychodzą z raju po to by zaczerpnąć piekła
Ojcowie nie czekają , nikt się tu nie cieszy
(To już ostatni sort) - milion pokazuje ekran
One niczym pąki kwiatów na polanach martwej Fukushimy
Jak liście rozrzucone w barwach jesieni późnej
Bezlitosne łapy nieczułego systemu
Pozrywały owoce życia w ramach idei próżnej
Zadziwiająca cisza ogłuszyła racjonalne myśli
Na porodówce nie ma łez a krzyk jakby wyparował
Kurtyna zapadła - oczy szeroko zamknięte
Zdejmujesz słuchawki , mówisz - 'to tylko słowa'