Emilian Kamiński - Oczy jasne

Oczy jasne, jak pogodne
mórz otchłanie!
Oczy jasne i łagodne,
oczy – łanie!
Pełne nocy przezroczystej
dwa pokoje!
Cóż ci oddam za te czyste
oczy twoje?

Cóż ci oddam za ten śliczny
kształt i lekki
twego ciała, jak antycznej
statuetki?
Za ten szum, co czyni w głowie
twoja bliskość?
Co mam w zamian oddać tobie
za to wszystko?

Oddać mogę szare me dni
za tę cenę
i charakter, dosyć średni
notabene.
Oddać mogę duże straty,
małe zyski
i z ciśnieniem tarapaty,
i wzrost niski (raczej).

Oddać mogę pustych nocy
moich lęki
i pokoik od północy
bez łazienki.
I staranie o mieszkanie
od południa,
i brak chodów, co staranie
to utrudnia (znacznie).

No i, żeby uzupełnić
wad mych masę:
na ostrygi uczulenie
i kiełbasę.
I budzenie się z wrzaśnięciem
po zaśnięciu,
i peszenie się najczęściej
przy dziewczęciu.

Ale mam też, gdybyś chciała,
parę plusów:
czystość duszy, schludność ciała
bez przymusu.
I potrafię żyć jak ptaszę
wesolutko,
jeśli zechcesz mnie na zawsze
lub na krótko.