N.R.M. - Tolki dla Ciabie

Rastaje, jak tuman, i źnikaje ŭ niabyt pakryjomu
Usio toje, čym ja hanarusia j što ja lublu.
Tolki chočacca vieryć, što słojem hustym čarnaziomu
Namahańni našyja ŭ hetuju lahuć ziamlu.

Moža być,
Jašče krok - i ŭ biezdań.
My hladzim u tvar biadzie.
Ale, pavier,
Usie hetyja pieśni
Tolki dla Ciabie.
Tolki dla Ciabie.

I baluča naukoł, i piakuča, i ŭ vočy kaluča.
Nad vadoju płyvie našych maraŭ niaździejśnienych dym.
I byli my adno dla adnoha vadoju hajučaj,
Tym adzinym pramieniem, dakładniej, ź niamnohich adnym.

Moža być,
Paniasie nas pa śviecie.
Ty - ŭ Majami, ja - ŭ Tybiet...
Ale ciapier
Usie hetyja pieśni
Tolki dla Ciabie.
Tolki dla Ciabie.

My na bierazie mora, jakoje zaviecca adčajem,
My ŭdychajem raślinaŭ marskich rezki jodavy pach,
Pazirajem naŭkoł i pačućci svaje vyklučajem
I trymajem nadzieju ŭ chałodnych dryhotkich rukach.

Moža być,
Dzieści napradvieśni
Chtości ździejśnić,
Chtości - nie.
Nu, a pakul
Usie hetyja pieśni
Tolki dla Ciabie
Tolki dla Ciabie.