Nikos Kourkoulis - Έλυνε και έδενε (Élyne kai Édene)

Ουρανός τα μάτια της
Σύννεφα τα χάδια της
Και εγώ καράβι μόνο
που δε ξέρει πια το δρόμο.
Κύματα στο σώμα της
το γαλάζιο χρώμα της
έχει βάψει τη ζωή μου.
Το κορμί και την ψυχή μου
Αχ, δες, πως χωρά το καλοκαίρι
μέσα στο δικό της χέρι.
Αχ, δες, αν υπάρχεις κάπου θεέ μου
τι μου έχει κάνει δες.

Από τη μία έλυνε, έλυνε , έλυνε
κι από την άλλη έδενε, έδενε, έδενε.
Την πολεμούσε το μυαλό
μα απ΄ την καρδιά δεν έβγαινε.
Κι ενώ ήξερε το τι περνώ
έλυνε και έδενε.

Το χαμόγελο της φως
κι ο πλανήτης διαρκώς
εντελώς χαμένα τα ‘χει
δεν πιστεύω πως υπάρχει.
Έχω μέσα μου φωτιές
κάτι τέτοιους έρωτες
τους αφήνεις να κερδίσουν
όσο κι αν σε διαλύσουν.
Αχ, δες, πως χωρά το καλοκαίρι
μέσα στο δικό της χέρι.
Αχ, δες, αν υπάρχεις κάπου θεέ μου
τι μου έχει κάνει δες.

Από τη μία έλυνε, έλυνε , έλυνε
κι από την άλλη έδενε, έδενε, έδενε.
Την πολεμούσε το μυαλό
μα απ΄ την καρδιά δεν έβγαινε.
Κι ενώ ήξερε το τι περνώ
έλυνε και έδενε.
Την πολεμούσε το μυαλό
μα απ΄ την καρδιά δεν έβγαινε.
Κι ενώ ήξερε το τι περνώ
έλυνε και έδενε.