Sajko Psychobrat - Histeria

1. Tu na dole jest jak na górze tylko inaczej,
wszystkie zjeby wiedza że ich mózgi spatrze.
przesada dramat no i histeria,
nic nie da wibrator gdybym Cię tylko wnerwiał.
mierna, marna kopia nerwów, zerwanych w chuj.
jestem trójgłowy król, wkurwionych neuronów.
Jestem tu i czekam!
Jestem tu i się wściekam!
Klękam, wymiękam, chodzę na rękach, przeginam z dawkami lekarstw.
Pokaże Ci czym jest histeria,
moja psychiczna wenera.
Tu na razie jest spokojnie ale będzie przeokropnie,
egoistycznie, będę prześladował notorycznie.
Może nie mam talentu i jestem wartogłowy,
ale KURWA!!! bez Ciebie nie potrafie tworzyć.
Przez tych co nie rozumieją, dotrę do tych którzy zrozumieją,
prawdę dzierżąc prawą ręką.
Paląc wszystko wokół niczym Neron,
masz przerąbane, jestem fanatycznym maniakiem i mówię zawsze o tym co nie powinno być gadane.

2. Mówię za tych którym, zabraniacie mówić,
bo myślą inaczej, w społeczeństwie to wyrzutki.
Kobiety potrzebne tylko do reprodukcji,
więc jeśli Twój facet to dupcyngier, to mu chuja utnij.
Ludzie są rozpustni!
To rap na rozkmine a nie kurwa na dancing,
pokaż, że mnie rozumiesz i załóż coś na piersi.
Inteligencja jest seksi a głupcy są lubieżni,
uwierz mi i zechcij śpiewać bolesne pieśni.

3. Jak Bekśiński - mój imiennik,
szukam bytu swojej śmierci.
Trzymam sztamę, ze zmarłymi,
aby opowiedzieli mi,
na czym polega różnica,
śmierci i życia.
Życia nikt nie kupuje, odbierzesz je sobie,
a czy ktoś Ci kupi nowe?
Za dużo rzeczy do zrobienia, by w ogóle się zabić,
mam wrażenia z wmówienia, zbyt bolesne by oznajmić.
Jednak mówię bo frustruje mnie brak emocji,
przez moją szczerość, cechuje mną egoizm.

4. Nie widzisz tego czego nie chcesz widzieć,
by udowodnić rację, trzeba przekrzyczeć.
Nie dasz sobie wmówić osobie głupszej.
Lepiej być głupszym i mówić mądrzej,
niż być kimś to myśli, że wie wszystko,
a oddaje się tylko, swej wiedzy czystkom.
Łatwo mi coś wmówić i mi wmawiają - tak czuję!
No przecież się mną fajnie manipuluje!
Mówili, że będę jak ojciec,
"Alkoholik, i pewnie nic nie osiągnie!"
Robię tragedię z ludzkiej codzienności,
a czy ten miał zle, tamten gorzej - kogo to obchodzi?
Tam gdzie siedzę sam, też nie mam natchnienia.
Nie przypuszczałem, że drugi człowiek tak zmienia.
Szanuj kobietę, która się z Tobą męczy,
nie tylko jako narzędzie do pielęgnacji sterczy.
A kobiet są zdrożne,
gdzie są te pożądne?
Komu oddały swoją cnotę?
Na którego masz ochotę temu rozpinasz spodnie!

5. Czasem chciałbym cenzurować swoje słowa.
Lecz na to nie pozwala mi szczerości prawo.
Dlatego zamiast motylem, zostaję poezji larwą.
Odtwarzam stany duszy, jako poet mondi.
Opisując perwersje, zupełnie jak Hank Moody.
Jestem jak albatros z wiersza Baudeliere.
Schwytany w codzienność, tracę swą wenę!... Tracę swą wenę!

6. Daj mi żyć! Odnajdź me powołanie!
Tak mi zle z tym, że nie mam sił by żyć dalej.
Histeryzuje wiem!
i przepisuję wiersz!
Chcę osiągnąć wierch!
Ale nie bez Ciebie!
Jesteś potrzebna jak ręka, papier i moje pióro.
Nie wierzę, że Cie nie ma w mym życiu - spotkamy się jutro!
A urodzaj mych słów, pielęgnujesz swym uśmiechem.
Tylko mi nie mów, że już nie jesteś mym natchnieniem!!!

7. Tu na dole jest jak na górze, tylko inaczej.
Mówiłem o szczycie, a jestem na dnie.
Wracajcie dusze, emocje, nostalgie!
Skąd przyszłyście, nie chcę już czuć bardziej.
Chyba że odnajdę światło zagubione,
znów będę szczęśliwy, pożegnam się z demonem.
Być może się zabije, choć do życia wracam,
a myśli histeryczne, wszystkim wam odradzam!

ZOSTAWCIE JE MNIE!