Sajko Psychobrat - Pustka

Najpierw ból, wkurwienie, smutek.
Pózniej pustka absolutem.

Gdy wszystko przestaje boleć.
I zastały się emocje.

Chciałem narysować pustkę...
... i zostawiłem czystą kartkę.

1. Na biurku leżał marker.
Wziąłem go i wyszedłem na klatkę.
Zacząłem bazgrać, coś po ścianach.
Nie zważając, na sranie się sąsiada.
Tak powstał ten tekst, ze mną go czytałaś.
Wtedy wiedziałaś, że to ma tabula rasa.
Na schodach serce narysowałaś.
"Twoja Siostrzyczka" - tak podpisałaś.
Na drugi dzień, już Cię nie było.
Ja spałem na klatce, bo tak było miło.
Przyszła jeśień i z uniesień,
zostalo nam tylko wkurwienie.
Wyszedłem z klatki, drzwi kopiąc butem.
Ni z tąd, ni z owąd, ogarnął mnie smutek.
Zmierzyłem do jarzynki, uraczyć się szlugiem.
To były czasy, gdy dawali je na sztukę.

2. Nagle pustka już mnie dopada.
W mej samotni szluga odpalam.
Skąd się wzięła? Nikt nic nie wie.
Najlepsze czasy - etap 37.
Nie wiedziałem, że tak się przywiążę.
A tym bardziej, że może być gorzej.
Od kiedy znikłaś, pustka mnie przenikła.
Wiem, moja wina, jestem egoista.
Zacząłem "Zapiski Szaleńca" pisać.
Koncepcja już jest oczywista.
Ale pomówmy, trochę o pustoci.
O czarnej dziurze, wszystkich emocji.
A opisać się tego nie da, choć korci.
Nie jesteśmy mocni, jesteśmy słabi w tej oczywistości.

3. Dla mnie ujma, gdy ktoś przeze mnie płaczę.
Ale gdy z Tobą mogę płakać, to się bogace.
Bo chciałbym, spijać Twoje łzy.
Spragniony, emocji Twych.
Pustka ogarnia, wszystko dookoła.
Nie tylko mnie od stóp do czoła.
Wszystko i wszystkich, jak czarna smoła.
Jeśli to czujesz, czy temu podołasz?
Podpowiem, że musisz głęboko to schować.
Udawać, że jest dobrze, choć widać to po oczach.
To nie moje życie, tylko jakaś wojna polsko-ruska.
Jedna, druga, trzecia próba samobójcza.
Egotysta i jego autodestrukcja.
A gdy zapuka samotność, w duszy, zostanie tylko pustka.

Ostatnio tak się czuję, jak w tamtym liście...