Ulf Lundell - Öppna landskap

Czuję się najlepiej w otwartej przestrzeni, chcę mieszkać blisko morza
przez kilka miesięcy w roku, żeby dusza miała spokój
Czuję się najlepiej w otwartej przestrzeni, gdzie wiatry pędzą szybko
Tam skowronki uderzają głośno w obłoki i śpiewają cudownie
Tam pędzę mój bimber sam i ozdabiam dziurawcem
I piję to z zadowoleniem, do śledzia i domowego chleba
Czuję się najlepiej w otwartej przestrzeni, chcę mieszkać blisko morza

Czuję się najlepiej w pokoju i wolności, zarówno ciała jak i duszy
nikt, kto mnie ogranicza i okrada, nie będzie mógł się do mnie zbliżyć
Czuję się najlepiej, gdy dzień się budzi i pola wypełniają się światłem
Kiedy koguty pieją z oddali, kiedy jest daleko do najbliższego domu
Jednak wciąż na tyke blisko, że w cichą i spokojną noc
Kiedy się siedzi pod gwiazdami, można usłyszeć śmiech z przyjęcia
Czuję się najlepiej w pokoju i wolności, zarówno ciała jak i duszy

Czuję się najlepiej, kiedy morze faluje i mewy krzyczą
kiedy plaża wypełnia się muszelkami i muzyką morza
Kiedy wszystko, co jasne i proste panuje wokół jak chce
Kiedy 'tak” znaczy „tak” a „nie” znaczy „nie” i wątpliwość milczy spokojnie
Wtedy wiążę wieniec z liści i kładę go obok najbliższego kamienia
Tam runy są wyrżnięto z dla nas, któregoś razu dawno temu
Czuję się najlepiej, kiedy morze faluje i mewy krzyczą