Zaburzenia - Xanax

Coraz częściej chodzimy po omacku
Tłumiąc w sobie setki pierwotnych pragnień
Potrafimy mówić bezustannie
Ale najważniejsze słowa stają nam w gardle
Współczesność, technologie, próżność
Wyrażanie emocji skrótami
Bliskość, która sprawia nam trudność
Lepsze jutro, przepaść między nami
Nie widzę Cię tak często jak bym chciał
Choć regularnie zmieniasz profilowe
A ja obserwując te zmiany
Dowiaduję się czegoś więcej o sobie
Wiem, daleko mi do normalności
Choć na swój sposób jestem dorosły
I też często zmieniam profilowe
Na pohybel samotności
Choć w sumie to bardziej monotonia
Każdy dzień tak podobnie wygląda
Otwieram oczy, otwieram kompa
Zanim wstanę się odlać
Jestem już online
To takie smutne
Odświeżam skrzynkę
Zanim otworzę okno
Łączymy się linkiem

Znów do łózka kładziesz się sama,
Zamiast Niego, usypia Cię Xanax
Zawijasz się w pościel jak w kokon
Byle tylko dotrwać do rana (4x)

Coraz trudniej znaleźć czas na marzenia
Zawartość tej zakładki jest nie do policzenia
Coraz częściej jesteś tym, czego nie masz
Jedną z bohaterek pokolenia IKEA
Coraz częściej jest Ci obojętne
Co pomyśli inny użytkownik
Czy napisałaś coś niegramatycznie
Nawet jeśli podkreślił Ci to słownik
Po Twoich linkach widać jak cierpisz
I, że jesteś tak bardzo selfie
I mimo, że próbujesz to ukryć
W naszej samotności jesteśmy ewidentni, bo...

Znów do łózka kładziesz się sama,
Zamiast Niego, usypia Cię Xanax
Zawijasz się w pościel jak w kokon
Byle tylko dotrwać do rana (x5)