Edyta Geppert (ur. 27 listopada 1953 w Nowej Rudzie) – polska piosenkarka. Członkini Akademii Fonograficznej ZPAV.

Przed rozpoczęciem nauki na Wydziale Piosenki w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie występowała w Zespole Pieśni i Tańca "Nowa Ruda". Przed śpiewaniem w zespole i na szkolnych akademiach - jak sama artystka wspomina - śpiewała, odkąd pamięta. Pochodzi z muzykalnej rodziny - matka Edyty Geppert była Węgierką, dlatego też bliskie są artystce czardasze węgierskie.

Edyta Geppert zaprezentowała się po raz pierwszy szerszej publiczności w 1984. Zdobyła wówczas I nagrodę na V Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu oraz Grand Prix XXI Krajowego Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu. Sukcesy na opolskim festiwalu odnosiła jeszcze w 1986 i 1995. Jest jedyną polską piosenkarką, która do tej pory otrzymała trzykrotnie Grand Prix na Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu - 1984 - "Jaka róża, taki cierń", 1986 - "Och, życie kocham cię nad życie" i 1995 - "Idź swoją drogą" (romans oparty na folklorze cygańskim według słów J. Kofty do muz. E. Dębickiego).

Edyta Geppert śpiewa nie tylko spokojne i nastrojowe piosenki, jest wszechstronna - mierzy się także z piosenką dramatyczną, refleksyjną, liryczną i kabaretową. Wykonywała także utwory z muzyką country, hardrockową i heavymetalową oraz rap. Jej twórczość klasyfikowana jest najczęściej jako piosenka poetycka lub poezja śpiewana, choć artystka tych klasyfikacji nie lubi. Jej odpowiedzią na próby "zaszufladkowania" jest to, że jest piosenkarką, która śpiewa piosenki. Piosenka dla Edyty Geppert "to rodzaj wiersza krótkiego, do którego dodaje się muzykę, aby był śpiewany przy okazjach towarzyskich takich, jak: przy stole, z przyjaciółmi, z ukochaną, aby lżej znosić nudę, jeśli się jest bogatym oraz aby lżej znosić nędzę, jeśli się jest biednym"[2]. Preferuje własny recital jako najlepszą formę kontaktu z publicznością. W swojej działalności artystycznej dała ok. 3 tys. recitali na żywo. Każdy recital, to misternie przygotowany spektakl. W ostatnich latach na recitale artystki składają się utwory pochodzące z wszystkich albumów, a także utwory nigdy niewydane, jak również największe, znane przeboje.

Teksty do jej piosenek są autorstwa znanych polskich twórców, do których należą m.in. Jacek Cygan, Magda Czapińska, Bożena Ptak, Wojciech Młynarski, Agnieszka Osiecka, Marek Dagnan, Jerzy Ficowski i inni. Z Edytą Geppert w latach 1985-2002 na stałe współpracowali: Tomasz Bajerski - fortepian, i Henryk Alber - gitara. Obecnie artystce towarzyszą muzycy: Krzysztof Herdzin (lub Piotr Matuszczyk) - fortepian, Jerzy Szarecki - trąbka oraz zespół Kroke.

W 2007 z rąk ministra Kazimierza Ujazdowskiego odebrała Srebrny Medal "Zasłużony Kulturze Gloria Artis"[3].

3 maja 2009 odznaczona przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Od 1985 roku żona Piotra Loretza (syna aktora - Mieczysława Mileckiego, właśc. Loretza, i aktorki Haliny Michalskiej) - aktora i pedagoga, który nie tylko towarzyszy artystce w życiu prywatnym, ale również we wszelkich jej dokonaniach artystycznych. Mają syna Mieczysława (ur. 1988).