Faith No More – kalifornijski zespół z San Francisco, w swojej muzyce łączący rock, rap i metal, a także new romantic, pop, folk i inne gatunki.

Zespół powstał w 1981 roku jako Faith No Man. Pierwszymi muzykami byli Mike "Puffy" Bordin, Billy Gould, Mike "The Man" Morris i Wade Worthington. Po roku Worthingtona zastąpił klawiszowiec Roddy Bottum, a Mike Morris został wyrzucony. Od tego momentu zespół funkcjonował już jako Faith No More. W początkach kariery zespół często zmieniał wokalistów, wśród których znalazła się m.in. Courtney Love.

Dzięki kasecie demo z 4 utworami zespół został zauważony i w 1985 r. wytwórnia Mordam Record wydała ich pierwszy prawdziwy album "We Care a Lot". W tym samym roku grupą zainteresowała się wytwórnia Slash Records, która w 1987 roku wydała ich drugą płytę, "Introduce Yourself".

Mike Patton został wokalistą Faith No More w styczniu 1989 r. i w ciągu dwóch tygodni napisał teksty piosenek do albumu "The Real Thing", nad którym zespół pracował już od jakiegoś czasu, a który ukazał się po pół roku. Albumem tym grupa zdobyła sobie przychylność krytyki i przez krótki czas grała jako support przed koncertami Metalliki.

W dużej mierze wzrost popularności grupa zawdzięczać może dość kontrowersyjnemu teledyskowi do piosenki "Epic" który dość często pokazywała telewizja MTV. Kolejny klip, nagrany do utworu "Falling into Pieces", również okazał się dużym sukcesem. Pod koniec roku 1990 płyta "The Real Thing" uzyskała w Stanach status platynowej, a zespół otrzymał nominację do Grammy w kategorii "najlepszy występ heavymetalowo-hardrockowy”. Także w Wielkiej Brytanii album ten odniósł imponujący sukces.

Komponowanie czwartego albumu Faith No More o nazwie "Angel Dust "odbywało się w znacznie lepszej atmosferze: Patton miał na to więcej czasu, poza tym czuł się już pełnoprawnym członkiem zespołu. Także Gould, Bottum i Bordin bardziej wierzyli w swoje umiejętności dzięki sukcesom "The Real Thing". Przy tworzeniu nowego albumu nieco mniejszy wkład miał Martin. Nie akceptował on kierunku wytyczonego przez pozostałych muzyków, dlatego coraz rzadziej pokazywał się na próbach, a Gould coraz częściej zmuszony był do odgrywania partii gitarowych Martina. Ostatecznie na "Angel Dust" ciężkie gitary Martina usłyszeć można tylko w utworze "Jizzlobber".

W listopadzie 1993 r. Jim Martin został zwolniony, gdyż zespół stwierdził, że brakiem entuzjazmu dla kierunku, w jaki zespół skierował swoja muzykę, wstrzymuje jego rozwój. Podczas nagrywania kolejnego albumu "King for a Day... Fool for a Lifetime" zespół zatrudniał znajomego Pattona z Mr Bungle, Treya Spruance’a. Opuścił on jednak grupę zaraz po zakończeniu nagrań, jeszcze przed trasą promującą ów album. W jego zastępstwie przyjęty został były technik Faith No More i gitarzysta zespołu DUH, Dean Menta.
Album "King for a Day... Fool for a Lifetime" został ledwo dostrzeżony w Stanach Zjednoczonych, jednak w Australii dotarł do pierwszych miejsc list przebojów, przynosząc takie hity, jak "Evidence".

W ciągu kolejnych dwóch lat członkowie zespołu skupili się na swoich własnych projektach. Szerzyć zaczęły się pogłoski o rozpadzie grupy, która znowu musiała znaleźć nowego gitarzystę, gdyż Dean Menta okazał się świetnym gitarzystą, lecz niezbyt dobrym muzykiem studyjnym. Kolejnym gitarzystą Faith No More został Jon Hudson z Systems Collapse, przyjaciel Goulda.

W czerwcu 1997 r. ukazał się szósty studyjny album, "Album of the Year". Singlami były "Ashes to Ashes", "Last Cup of Sorrow" i "Stripsearch", który przez swoje elektroniczne brzmienie potwierdzał doskonałą umiejętność łączenia różnych gatunków muzycznych przez Faith No More. Trasa koncertowa promująca ten album w Ameryce, Europie, a przede wszystkim w Australii okazała się sukcesem. W 1998 roku ponownie zaczęło się mówić o rozpadzie zespołu. Tym razem znacznie intensywniej, niż wcześniej. 19 kwietnia 1998 roku Bill Gould zaczął rozsyłać faksem i pocztą elektroniczną poniższe oświadczenie:
"Po piętnastu długich i owocnych latach Faith No More zdecydowało się położyć kres spekulacjom dotyczącym ich nadchodzącego rozpadu… przez rozwiązanie zespołu. Decyzja podjęta przez członków zespołu jest wspólna i nie będzie żadnego wytykania palcami, żadnego podawania nazwisk, poza jednym, ważnym do zapamiętania faktem, że "Puffy" to wszystko zaczął. Ponadto rozpad grupy umożliwi poszczególnym członkom kontynuować bez przeszkód prace nad swoimi indywidualnymi projektami. Na koniec, co najważniejsze, zespół pragnie podziękować wszystkim fanom i współpracownikom, którzy trzymali się blisko zespołu i udzielali mu poparcia w ciągu całej jego historii."

Ostatni koncert przed rozpadem Faith No More odbył się 7 kwietnia 1998 w Lizbonie.

W lutym 2009 roku została ogłoszona informacja o wznowieniu działalności grupy w składzie z 1998 r. Od 2009 r. zespół występuje na koncertach (cykl The Second Coming Tour - trasa określana także jako Reunion Tour), m.in. w lipcu 2009 r. w Gdyni podczas Heineken Open'er Festival.