10.000 Maniacs - Jezebel

Jezebel

Myśl o moim zadaniu jest mrożąca krew w żyłach.
Świadomość, że starannie budowałam maskę, którą nosiłam przez dwa lata, przysięgając, że ją zedrę.
Siedziałam w ciemności, tłumacząc sobie, że wysilam się zbyt mocno, by znaleźć uczucia, które powinnam znaleźć łatwo.
Nazwana Jezebel.
Nie wierzę.

Zanim powiem, że przysięgi, które złożyliśmy, ważą jak kamień w moim sercu.
Rodzina to rodzina, nie pozwólmy, by to nas rozdarło.

Leżysz tam, niewinne dziecko.
Czuję się jak złodziej, który rabuje twój dom, wchodzi, łamie i zabiera z każdego pokoju.
Wiem, że twoje uczucia są delikatne i że w środku żar wciąż płonie.
Ale ja jestem cieniem, jestem tylko łóżkiem zwęglonego węgla.
Nazywam siebie Jezebel, bo chcę odejść.

Nie mówię, że zastępuję miłość innym słowem, by opisać święty związek, który mnie z tobą połączył.
Po prostu mówię, że pomyliliśmy jedno z tysiącami słów.
I przez ten błąd sprawiłam ci tyle bólu, że przeklinam to słowo.
Nie mam więcej sposobów, by ukryć, że jestem opuszczonym i pustym, próżnym miejscem wewnątrz.

Nie mówię, że zastępuję miłość innym słowem, by opisać święty związek, który mnie z tobą połączył.
Nie mówię, że miłość to zabawka.
Nie, to potężne słowo, inspirowane silnym pragnieniem, by związać się z tobą.
Jak bardzo żałuję, że nigdy nie próbowaliśmy być mężem i żoną, tkać nasze życie w ślepą przepaskę na oboje oczu.