9GOATS BLACK OUT - Den Lille Havfrue

Odgłosy cykad, będących w stanie ocalić miłość, chociaż wciąż przenikliwe i głośne, w końcu stały się puste i oschłe
Spuszczasz wzrok na dźwięk, jaki nieświadomie wydobył się z rozchylonych ust
Po płynących bez emocji słowach, głos zdaje się płakać

Twoja zbyt delikatna, uśmiechnięta twarz była przerażająco śliczna
Czemu się uśmiechasz? Słońce zachodzi, aby na jego miejsce mógł powstać księżyc

Zawsze tam byłeś, uśmiechając się w ten sam sposób
Rzucam się w codzienność, która wydaje się zanikać
Nawet jeśli maluję na płótnie rozgwieżdżonej nocy, straciłem ciebie, który winien być moim światłem
Bez względu na to, co robię, pozostaje tylko czarne niebo

Łzawy głos zatrzymał się delikatnie, zbyt rozległa przestrzeń u mego boku jest przytłaczająca
Bezmyślne wtrącanie słów jest niczym, lecz wspomnieniem
Westchnienia piętrzą się chaotycznie, osłaniając moje oczy niczym kokon
Zblolały głos, dryfujący na powierzchni mętnych fal, zadrwił
Zamień się ze mną, o ile łatwiej byłoby, gdybym to ja odszedł w zapomnienie?

Zawsze tam byłeś, uśmiechając się w ten sam sposób
Wciąz pamiętam ten dzień, kiedy wszystko miało się zmienić
Nawet jeśli wyciągam dłonie w stronę rozgwieżdżonej plaży
Straciłem wiosła, nie mogę wydostać się z tego miejsca!

Ten, który zniknął na rozgwieżdżonym niebie
Ten, który dryfuje po rozgwieżdżonym morzu
Zabarwił odległe niebo, jakby dało się je przyciągnąć dłonią
Głos, który niesie się po ciemnym miejscu jest głosem, który ciebie szuka
Po raz kolejny otwierając drzwi dla nocy, która pozwoli mi przywołać wspomnienia