Árstíðir - Þar sem enginn fer

Þeytist dagurinn hjá
Hratt ég fer
Unaðsstundir ég á
Fara framhjá mér
Fagurt hafið og firðir
Fjöll vötn og ár
En býr, í mér nú
Lítið grátt, sem læðist hjá

Hvert er heitið segið mér
Ótt og títt spyr ég
Stoðin hnígur, kvíðinn rís
Brún ég bráðlega sé
Er niður kem ég lítill ég er
Segið mér að þetta sé
Allt í lagi

Finn ég loks mína ró
Úti bjart
Dimman fer þó skammt
Vel hún þekkir mig
Rónni fljótlega rekur
Ört andinn rís
En hvert, fer ég nú
Er myrkrið svart
Leitar fram, Mér laðast að

Hvert er heitið segið mér
Ótt og títt spyr ég
Stoðin hnígur, kvíðinn rís
Brún ég bráðlega sé
Er niður kem ég lítill ég er
Segið mér að þetta sé
Allt í lagi

Fögur sjón í hverjum tálma
Alveg sama hver stundin er
Áfram förum hvert við stefnum
Alltaf þar sem enginn fer
(Af frjálsum vilja enginn fer)