Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
AFI
Popularne teksty
17. Kalandra - Segla
AFI - But home is nowhere
But home is nowhere
Tekst dodał(a): nAtalia_24
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): formidable
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): Avarothus
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Twenty-six years and seems like I've just begun
To understand my, my intimate is no one
When the director sold the show, who bought its last rites?
They cut the cast, the music, and the lights
This is my line, this is eternal
How did I ever end up here?
Discarnate, preternatural
My prayers to disappear
Absent of grace, marked as infernal
Ungranted in dead time left me disowned
To this nature, so unnatural
I remain alone
Twenty-six years end, still speaking in these tongues
Such revelations while understood by no one
When the new actor stole the show, who questioned his grace?
Please clear this house of ill-aquired taste
This is my line, this is eternal
How did I ever end up here?
Discarnate, preternatural
My prayers to disappear
Absent of grace, marked as infernal
Ungranted in dead time left me disowned
To this nature, so unnatural
I remain alone
Give me something, give me something
Give me something, give me something
Give me something, give me something real
I lay strewn across the floor, can't solve this puzzle
Everyday another small piece can't be found
I lay strewn across the floor, pieced up in sorrow
The pieces are lost, these pieces don't fit
Pieced together incomplete and empty
This is my line, this is eternal
How did I ever end up here?
Discarnate, preternatural
My prayers to disappear
Absent of grace, marked as infernal
Ungranted in dead time left me disowned
To this nature, so unnatural
I remain alone
This is my line, this is eternal
How did I end up here?
Discarnate, preternatural
My prayers to disappear
Absent of grace, marked as infernal
Ungranted in dead time left me disowned
To this nature, so unnatural
I remain alone
(Spoken)
We held hands on the last night on earth. Our mouths filled with dust, we kissed in the fields and under trees, screaming like dogs, bleeding dark into the leaves.It was empty on the edge of town but we knew everyone floated along the bottom of the river. So we walked through the waste where the road curved into the sea and the shattered seasons lay, and the bitter smell of burning was on you like a disease. In our cancer of passion you said, "Death is a midnight runner."
The sky had come crashing down like the news of an intimate suicide. We picked up the shards and formed them into shapes of stars that wore like an antique wedding dress.The echoes of the past broke the hearts of the unborn as the ferris wheel silently slowed to a stop. The few insects skittered away in hopes of a better pastime. I kissed you at the apex of the maelstrom and asked if you would accompany me in a quick fall, but you made me realize that my ticket wasn't good for two. I rode alone.
You said, "The cinders are falling like snow." There is poetry in despair, and we sang with unrivaled beauty, bitter elegies of savagery and eloquence. Of blue and grey. Strange, we ran down desperate streets and carved our names in the flesh of the city. The sun has stagnated somewhere beyond the rim of the horizon and the darkness is a mystery of curves and lines. Still, we lay under the emptiness and drifted slowly outward, and somewhere in the wilderness we found salvation scratched into the earth like a message.
To understand my, my intimate is no one
When the director sold the show, who bought its last rites?
They cut the cast, the music, and the lights
This is my line, this is eternal
How did I ever end up here?
Discarnate, preternatural
My prayers to disappear
Absent of grace, marked as infernal
Ungranted in dead time left me disowned
To this nature, so unnatural
I remain alone
Twenty-six years end, still speaking in these tongues
Such revelations while understood by no one
When the new actor stole the show, who questioned his grace?
Please clear this house of ill-aquired taste
This is my line, this is eternal
How did I ever end up here?
Discarnate, preternatural
My prayers to disappear
Absent of grace, marked as infernal
Ungranted in dead time left me disowned
To this nature, so unnatural
I remain alone
Give me something, give me something
Give me something, give me something
Give me something, give me something real
I lay strewn across the floor, can't solve this puzzle
Everyday another small piece can't be found
I lay strewn across the floor, pieced up in sorrow
The pieces are lost, these pieces don't fit
Pieced together incomplete and empty
This is my line, this is eternal
How did I ever end up here?
Discarnate, preternatural
My prayers to disappear
Absent of grace, marked as infernal
Ungranted in dead time left me disowned
To this nature, so unnatural
I remain alone
This is my line, this is eternal
How did I end up here?
Discarnate, preternatural
My prayers to disappear
Absent of grace, marked as infernal
Ungranted in dead time left me disowned
To this nature, so unnatural
I remain alone
(Spoken)
We held hands on the last night on earth. Our mouths filled with dust, we kissed in the fields and under trees, screaming like dogs, bleeding dark into the leaves.It was empty on the edge of town but we knew everyone floated along the bottom of the river. So we walked through the waste where the road curved into the sea and the shattered seasons lay, and the bitter smell of burning was on you like a disease. In our cancer of passion you said, "Death is a midnight runner."
The sky had come crashing down like the news of an intimate suicide. We picked up the shards and formed them into shapes of stars that wore like an antique wedding dress.The echoes of the past broke the hearts of the unborn as the ferris wheel silently slowed to a stop. The few insects skittered away in hopes of a better pastime. I kissed you at the apex of the maelstrom and asked if you would accompany me in a quick fall, but you made me realize that my ticket wasn't good for two. I rode alone.
You said, "The cinders are falling like snow." There is poetry in despair, and we sang with unrivaled beauty, bitter elegies of savagery and eloquence. Of blue and grey. Strange, we ran down desperate streets and carved our names in the flesh of the city. The sun has stagnated somewhere beyond the rim of the horizon and the darkness is a mystery of curves and lines. Still, we lay under the emptiness and drifted slowly outward, and somewhere in the wilderness we found salvation scratched into the earth like a message.
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenie26 lat i wygląda na to, że dopiero zaczynam
Rozumieć moją, moją intymność, która jest niczym
Kiedy reżyser sprzedał przedstawienie, kto kupił swoje ostatnie namaszczenie?
Wycięli obsadę, muzykę, i światła.
To moja linia, jest wieczna.
Jak mogłem zawsze kończyć tu?
Odarty z ciała, nieludzki
Moje modlitwy zniknęły
Nieobecna łaska, oznaczona jako piekielna
Nieudzielona w czasie śmierci pozostawiła mnie odrzuconego
W takiej postaci, tak nienaturalnego.
Pozostaję sam.
26 lat się kończy, wciąż mówię tymi językami
Takie rewelacje, których nikt nie rozumie.
Kiedy nowy aktor ukradł przedstawienie, kto kwestionował jego łaskę?
Proszę, wyczyść ten dom ze źle nabytego smaku.
To moja linia, jest wieczna.
Jak mogłem zawsze kończyć tu?
Odarty z ciała, nieludzki
Moje modlitwy zniknęły
Nieobecna łaska, oznaczona jako piekielna
Nieudzielona w czasie śmierci pozostawiła mnie odrzuconego
W takiej postaci, tak nienaturalnego.
Pozostaję sam.
Daj mi coś, daj mi coś
Daj mi coś, daj mi coś
Daj mi coś, daj mi coś prawdziwego.
Leżę rozsypany na podłodze, nie umiem ułożyć tej układanki
Każdy dzień jest kolejnym małym kawałkiem, którego nie mogę dopasować.
Leżę rozsypany na podłodze, podzielony przez cierpienie
Kawałki układanki się pogubiły, te kawałki nie pasują,
Ułożone razem są niekompletne i puste.
To moja linia, jest wieczna.
Jak mogłem zawsze kończyć tu?
Odarty z światła, nieludzki
Moje modlitwy zniknęły
Nieobecna łaska, oznaczona jako piekielna
Nieudzielona w czasie śmierci pozostawiła mnie odrzuconego
W takiej postaci, tak nienaturalnego.
Pozostaję sam.
To moja linia, jest wieczna.
Jak mogłem zawsze kończyć tu?
Odarty z ciała, nieludzki
Moje modlitwy zniknęły
Nieobecna łaska, oznaczona jako piekielna
Nieudzielona w czasie śmierci pozostawiła mnie odrzuconego
W takiej postaci, tak nienaturalnego.
Pozostaję sam.
Trzymaliśmy się za ręcę ostatniej nocy na ziemi. Nasze uste pełne były pyłu, całowaliśmy się na polach i pod drzewami, krzycząc jak psy, krwawiąc ciemnością pomiędzy liśćmi. To był pusty skraj miasta, ale znaliśmy każdego, kto płynął dnem rzeki. Więc szliśmy przez odpady, gdzie rzeka zakręcała ku morzu a pory roku leżały roztrzaskane, i gorzki zapach spalenizny był dla ciebie jak choroba. W naszym raku pasji powiedziałaś "Śmierć jest północnym biegaczem".
Niebo nadciągnęło rozpadając się jak na wieść o intymnym samobójstwie. Wybraliśmy jego odłamki i ułożyliśmy je na kształt gwiazd, które noszone były na antycznych sukniach ślubnych. Echa przeszłości złamały serca nienarodzonych jak diabelski młyn cicho zatrzymany. Kilka owadów poruszyło się prędko w nadziei na lepszą rozrywkę. Pocałowałem cię na szczycie młyna i spytałem czy będziesz towarzyszyć mi w szybkiej jeździe w dół, ale ty dałaś uświadomiłaś mi, że mój bilet nie był dla dwóch. Jechałem sam.
Powiedziałaś "Popiół spada jak śnieg". Jest poezja w rozpaczy, i śpiewaliśmy z niezrównaną pięknością gorzkie elegie o dzikości i elokwencji. O niebieskości i szarości. Dziwne, biegliśmy desperacko ulicami i rzeźbiliśmy nasze imiona w światłach miasta. Słońce zatrzymało się gdzieś poza krawędzią horyzontu a ciemność ukazała tajemnice krzywych i linii. Wciąż leżymy pod pustką i dryfujemy powoli na zewnątrz, i gdzieś w na pustkowiu znaleźliśmy odrapane zbawienie jak wiadomość.
Rozumieć moją, moją intymność, która jest niczym
Kiedy reżyser sprzedał przedstawienie, kto kupił swoje ostatnie namaszczenie?
Wycięli obsadę, muzykę, i światła.
To moja linia, jest wieczna.
Jak mogłem zawsze kończyć tu?
Odarty z ciała, nieludzki
Moje modlitwy zniknęły
Nieobecna łaska, oznaczona jako piekielna
Nieudzielona w czasie śmierci pozostawiła mnie odrzuconego
W takiej postaci, tak nienaturalnego.
Pozostaję sam.
26 lat się kończy, wciąż mówię tymi językami
Takie rewelacje, których nikt nie rozumie.
Kiedy nowy aktor ukradł przedstawienie, kto kwestionował jego łaskę?
Proszę, wyczyść ten dom ze źle nabytego smaku.
To moja linia, jest wieczna.
Jak mogłem zawsze kończyć tu?
Odarty z ciała, nieludzki
Moje modlitwy zniknęły
Nieobecna łaska, oznaczona jako piekielna
Nieudzielona w czasie śmierci pozostawiła mnie odrzuconego
W takiej postaci, tak nienaturalnego.
Pozostaję sam.
Daj mi coś, daj mi coś
Daj mi coś, daj mi coś
Daj mi coś, daj mi coś prawdziwego.
Leżę rozsypany na podłodze, nie umiem ułożyć tej układanki
Każdy dzień jest kolejnym małym kawałkiem, którego nie mogę dopasować.
Leżę rozsypany na podłodze, podzielony przez cierpienie
Kawałki układanki się pogubiły, te kawałki nie pasują,
Ułożone razem są niekompletne i puste.
To moja linia, jest wieczna.
Jak mogłem zawsze kończyć tu?
Odarty z światła, nieludzki
Moje modlitwy zniknęły
Nieobecna łaska, oznaczona jako piekielna
Nieudzielona w czasie śmierci pozostawiła mnie odrzuconego
W takiej postaci, tak nienaturalnego.
Pozostaję sam.
To moja linia, jest wieczna.
Jak mogłem zawsze kończyć tu?
Odarty z ciała, nieludzki
Moje modlitwy zniknęły
Nieobecna łaska, oznaczona jako piekielna
Nieudzielona w czasie śmierci pozostawiła mnie odrzuconego
W takiej postaci, tak nienaturalnego.
Pozostaję sam.
Trzymaliśmy się za ręcę ostatniej nocy na ziemi. Nasze uste pełne były pyłu, całowaliśmy się na polach i pod drzewami, krzycząc jak psy, krwawiąc ciemnością pomiędzy liśćmi. To był pusty skraj miasta, ale znaliśmy każdego, kto płynął dnem rzeki. Więc szliśmy przez odpady, gdzie rzeka zakręcała ku morzu a pory roku leżały roztrzaskane, i gorzki zapach spalenizny był dla ciebie jak choroba. W naszym raku pasji powiedziałaś "Śmierć jest północnym biegaczem".
Niebo nadciągnęło rozpadając się jak na wieść o intymnym samobójstwie. Wybraliśmy jego odłamki i ułożyliśmy je na kształt gwiazd, które noszone były na antycznych sukniach ślubnych. Echa przeszłości złamały serca nienarodzonych jak diabelski młyn cicho zatrzymany. Kilka owadów poruszyło się prędko w nadziei na lepszą rozrywkę. Pocałowałem cię na szczycie młyna i spytałem czy będziesz towarzyszyć mi w szybkiej jeździe w dół, ale ty dałaś uświadomiłaś mi, że mój bilet nie był dla dwóch. Jechałem sam.
Powiedziałaś "Popiół spada jak śnieg". Jest poezja w rozpaczy, i śpiewaliśmy z niezrównaną pięknością gorzkie elegie o dzikości i elokwencji. O niebieskości i szarości. Dziwne, biegliśmy desperacko ulicami i rzeźbiliśmy nasze imiona w światłach miasta. Słońce zatrzymało się gdzieś poza krawędzią horyzontu a ciemność ukazała tajemnice krzywych i linii. Wciąż leżymy pod pustką i dryfujemy powoli na zewnątrz, i gdzieś w na pustkowiu znaleźliśmy odrapane zbawienie jak wiadomość.
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):