Aimer - Akane Sasu

Suchy wiatr pędzący przez róg ulicy,
tańczy z wyschniętymi liśćmi
Rozciągające się cienie i drzewa stojące wzdłuż głównej ulicy
Wciąż chcę oglądać tę porę roku

Wołający głos, nigdy niedostający odpowiedzi,
zniknął szybko
Chodzę pomiędzy tłumem na ulicy
do miejsca, w którym nie ma nikogo

Wszystkiego się dowiedziałam,
ale udaję, że nic nie wiem
Całkiem sama...
Nie mogę nic zrobić

Żegnam się z iluzją, którą napotkałam
Na tym rozjarzonym czerwonym niebie
Oraz ze słabością, która przelewa się w mojej dłoni
Jak gdyby trzymać w dłoni kwiat, który jeszcze nie rozkwitł
Tak moje życzenie się spełnia, a ja uczę się, czym jest ból

Nawet ćwierkanie wędrujących ptaków
Znika pomiędzy chmurami zabarwionymi na czerwono
Jestem tak daleko od drogi powrotnej do domu
A teraz jestem w miejscu, gdzie nie ma nikogo

Nawet gdybym mogła
dotknąć koloru tej scenerii, którą widzę
Kiedy jestem sama, nie mogę wydusić z siebie słowa

Moja ukochana iluzjo, zostawiam ci pocałunek
A na niebie o zmierzchu
Wieczorne gwiazdy wciąż nie będą świecić
Nawet moja niecierpliwość wydaje się słabnąć. Gdzie jest księżyc?
Rozdarta, uczę się, czym jest ból

Wciąż szukałam wśród powtarzalnych dni
Życzenia, które sprawiłoby, że szłabym wciąż naprzód

Żegnam się z widmem, które napotkałam Moje pragnienia są już na niebie
Dni, które rozmywają się wraz z upływem czasu, znajdują się w mojej dłoni...zupełnie jak pojedynczy płatek kwiatu
Dzięki temu cierpieniu, dowiedziałam się, czym były te spotkania

A dzięki tylu spotkaniom, dowiedziałam się, czym jest nadzieja