Akiko Shikata - Hanakisou

Białe płatki falują w tańcu
Bawiąc się pod rozległym niebem
Na ziemi spoczywa
Wymęczony biały płatek.

Podczas pozbawionej celu wędrówki przed przed siebie
Twe zmrożone serce zadrżało, a ty przyjrzałeś się niebu.

Ptak śmierci snuje wśród wysokich niebios opowieść o czasie.
Przebywając w tym zamkniętym świecie, kiedyś spotkamy się ponownie.

Wszystko to, co mi ciebie odbiera, pozostaw w skutym lodem mieście.
Złączmy swe ręce by dostać się do miejsca, w którym zakończy się nasz długotrwały smutek.

Niby biały kwiat w pośpiechu zrzucający swe płatki,
Śnieg nieustannie gromadzi się na szczycie szkarłatem płynącego życia.

Na tej ciągnącej się w nieskończoność srebrzystej drodze
W chwili odczuwania słabej i ulotnej nadziei, śniłem o jutrze.

Ptak snujący opowieść o wiośnie liczy krople łez,
Lamentując w swym śpiewie o wieczystym kręgu życia i śmierci.

Choć me uczucie miłości do ciebie wiedzie mnie ku ciemności,
Swe ciało powierzę teraz duszy, która nie została skalana grzechem.

W tym świecie porzuconym przez swego Stworzyciela,
Uwolnione przez taniec płatków śniegu na wietrze światło budzi się pod zanikając śniegiem.

Każde z żyć, które są niszczone i które się rodzą, jest kwiatem kwitnącym wśród śnieżnych zasp,
Maleńkim kwiatem w miniaturowym ogrodzie.
Podobne białej iluzji, drżą na wietrze.

Czas płynie, lśniąc otulany przez radość i przez smutek...