Akiko Shikata - Kalliope

Sprawiedliwość wspanialsza niźli wiatr,
Miłość głębsza niźli morze,
Oczy w których odbiciu
Dostrzeżesz kołowrót wieczności

Zabarwiony przez zachód, pogrążający się we śnie świat
Mnogość żyć, które dobiegły końca, roztacza przenikliwy blask

Wychwalając tor biegu ulotnego przeznaczenia
O, śpiewie, rozbrzmiewaj niesiony przez wiatr

Wspominając ciepło twej latarni
Spoglądam w niebo i składam prośbę migocącym gwiazdom
Historia piętrzy się wśród przepływającego czasu
Do dnia, kiedy w końcu spotkamy się ponownie, rozbrzmiewać będzie ta pieśń

Śpiewaj o pięknie przemijającego szybko życia
Wychwalaj męczeństwo miłości
Przybierające formę płynących łez

Światło rodzące się wśród przepełniającej fali radości
Współczujący uśmiech oświetlający zagubione serce

Źródło płynie, wychwalając wspomnienia,
Dźwięk smutku nieustannie rozbrzmiewa

Twa latarnia, uzdrawiając me serce,
Niech przyniesie mi nocny sen wypełniony dźwiękami spokoju
Przecinając siedem mórz i spowijając ziemię
Raz jeszcze pozwól mi usłyszeć tę delikatną melodię znad kołyski

Poświęcam tę pieśń, która nie ustanie do dnia
Kiedy to w ogrodzie smutku wreszcie zakwitną kwiaty

Wspominając ciepło twej latarni
Spoglądam w niebo i składam prośbę migocącym gwiazdom
Historia piętrzy się wśród przepływającego czasu
Do dnia, kiedy w końcu spotkamy się ponownie, rozbrzmiewać będzie ta pieśń

Głosy śpiewające o miłości
Nigdy nie stracą na sile
Śpiewy będą rozbrzmiewać
I spowiją wszystko
Słowa wygrawerowane przez łzy
Przekazywane będą z ust do ust