Amano Tsukiko - Noise

Twoja postać rozmyła się w mojej wyobraźni.
Chcę dalej pamiętać ciebie
Nawet jeśli świat powinien się skończyć.

Moje kwiaty wyrosły jak szalone, bezkształtne.
I nawet zapomniałam
Jakiego są koloru.

Skupię myśli w kierunku światła
Podążając do Ciebie.
Gdyby mnie nie było, mógłbyś zmienić
Twoje dwie ręce w skrzydła

W drżeniu nieświadomości, złapałam sercem
I zgromadziłam niezliczone, porozrzucane kopie ciebie.
A jeśli nigdy nie spotkamy, to ja odwrócę się
Do siebie wyrytej w moim ciele, która cię nie zna.

Słychać echo szumu z otchłani zapomnienia.

Moje ciało rozpada się na drodze śniących.
Chcę zachować wszystko, pamiętając
Nawet każdy mały ból.

Chcę dać Ci odpowiedzi, kiedy jesteś zagubiony
I wydostać cię z miejsca gdzie jesteś.
Jeśli jest to niewybaczalna kara, nie musisz przebaczać.
Obserwuję cię.

W drżeniu nieświadomości, złapałam sercem
I zgromadziłam niezliczone, porozrzucane kopie ciebie.
Zniknę niczym złudzenie, jeśli chcesz, a na krawędzi,
Uczyń mnie czystą, odeślij mnie z powrotem do zera.

Skupię myśli w kierunku światła
I dalej do Ciebie.
Aż do dnia, gdzie moja wieczność zaczyna
Kiełkować w sercu.

W drżeniu nieświadomości, złapałam sercem
I zgromadziłam niezliczone, porozrzucane kopie ciebie.
A jeśli nigdy nie spotkamy, to ja odwrócę się
Do siebie wyrytej w moim ciele, która cię nie zna.
Wyblakła w świadomości spustoszona ziemia,
Zaczyna świecić w pięknym świetle
Ja zniknę w iluzji, jeśli taka jest twoja wola, a na krawędzi,
Uczyń mnie czystą, odeślij mnie z powrotem do zera

Słychać echo szumu z otchłani zapomnienia.